Ντόιτσε Μπανκ

Πολλές φορές έχω γράψει διαφωνώντας, για το ότι στην Ελλάδα αυτομαστιγωνόμαστε καθώς θεωρούμε πως στην Ευρώπη όλα γίνονται τυπικά και σωστά. Πως μόνο εμείς έχουμε ανακαλύψει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, το λάδωμα κλπ. Πράγματα που, σύμφωνα με τα δικά μας λεγόμενα, δεν συμβαίνουν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Κι αν συμβεί κάτι είναι στο διεφθαρμένο νότο, ενώ ο βοράς είναι όλοι υπόδειγμα τιμιότητας. Βέβαια, η Ζίμενς γερμανική εταιρία είναι που λάδωνε στην Ελλάδα και τα άπλυτά της τα βγάλαν στη φόρα οι ανταγωνιστές της και αποδείχτηκε πως και στη Γερμανία τα ίδια έκανε, έστω κι αν η υπόθεση έκλεισε με συμβιβασμό - κουκούλωμα. Επίσης, και η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, προέκυψε όταν ένας υπάλληλος της τράπεζας HSBC στην Ελβετία έκλεψε το πελατολόγιο της τράπεζας και το πούλησε σε διάφορες κυβερνήσεις (του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, της Γαλλίας και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού) που ψάχνανε να βρούνε φοροφυγάδες.

Μονμάρτη

Η Μονμάρτη (Montmartre δηλ. το σωστό είναι λέει Μονμάρτρη, αλλά δύσκολα λέγεται!) είναι η καλλιτεχνική γειτονιά του Παρισιού. Εδώ σύχναζαν ας πούμε ο Πικάσο ή Βαν Γκογκ. Και μιας και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με ανοιχτό πνεύμα και πιο μπροστά στο πνεύμα από την εποχή τους εδώ μαζεύονταν αρκετοί τύποι μποέμ γι' αυτό και βρίσκονται εδώ και γνωστά καμπαρέ όπως το Μουλέν Ρουζ. Είναι σε έναν πανύψηλο λόφο (130 μέτρα!!!) κι έτσι από δω έχεις άπλετη θέα στο επίπεδο Παρίσι αλλά και διακρίνεται και από μακρυά, ειδικά που στην κορυφή του λόφου στέκει επιβλητικός ο ναός της Αγίας Καρδίας (ή της Ιερής Καρδιάς - Basilique du Sacré Cœur).

Καπνός στην ατμόσφαιρα

Έγραφα πριν μερικές μέρες ανάμεσα στα άλλα και για τις επιπτώσεις από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Τα περισσότερα νοικοκυριά έχουν περιορίσει τις ώρες λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης ενώ κάποια άλλα την έχουν διακόψει εντελώς. Με όσους συζητάω αυτό που ακούγεται είναι πως πετρέλαιο φέτος δεν θα κάψουν. Έχει γίνει κάτι σαν σύνθημα. Δεν ανάβω καλοριφέρ φέτος. Και οι επιλογές είναι δύο: ή καθόλου θέρμανση ή χρήση άλλων μέσων. Το καθόλου είναι ζόρι, αλλά κάποιοι το ακολουθούνε. Το να χρησιμοποιούνται άλλα μέσα είναι θεωρητικά ευκολότερα, αλλά κι εκεί υπάρχουν ζόρια.

Σηκουάνας

Όπως είναι γνωστό, το Παρίσι, όπως και κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, είναι χτισμένη στις όχθες ενός ποταμού: του Σηκουάνα (la Seine). Και είναι αδιανόητο να μιλήσεις για την πόλη χωρίς το ποτάμι της. Ένας ποταμός που ξεκινάει απ' την περιοχή της Ντιζόν (Dijon), την πατρίδα της μουστάρδας και μετά από 750 χλμ διαδρομής καταλήγει στη θάλασσα της Μάγχης, δίπλα στη Χάβρη, που αν θέλεις να περάσεις από πάνω του πρέπει να περάσεις τη γέφυρα της Νορμανδίας (Pont de Normandie).

Υγειονομική περίθαλψη από κοντά

Όλοι έχουμε συνείδηση της ανυπαρξίας ασφαλιστικής περίθαλψης στην Ελλάδα. Το αστείο είναι πως πρόβλημα έχουν τόσο όσοι είναι ασφαλισμένοι και πληρώνουν εισφορές κάθε μήνα όσο και όσοι είναι ανασφάλιστοι. Και γι' αυτούς τους τελευταίους γίνονται διάφορες κινήσεις για να καλυφθούν οι ανάγκες τους. Είτε με ειδικά ιατρεία, είτε με συγκέντρωση φαρμάκων, είτε με τις «παστίλιες για τον πόνο των άλλων» που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Και δεν υπάρχει αντίρρηση πως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα μ' αυτούς τους ανθρώπους που είναι ανασφάλιστοι συνήθως γιατί έχουν μείνει άνεργοι. Κι έτσι, δεν έχουν και λεφτά να καλύψουν τις ανάγκες τους για την υγεία τους. Αλλά οι ασφαλισμένοι; Το πρόβλημα έχει χτυπήσει και τη δική τους πόρτα εδώ κι ένα χρόνο.

Παρισινοί Σταθμοί Τρένου

Το Παρίσι όπως και το Λονδίνο έχει πολλούς «κεντρικούς» σιδηροδρομικούς σταθμούς (6! τον αριθμό). Σ' αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία που σε κάθε πόλη ένας είναι ο σταθμός. Ακόμα και στο Βερολίνο που ήταν χωρισμένο στα δυο κι είχε ένα σταθμό σε κάθε κομμάτι, τώρα με την ενοποίηση φτιάχτηκε ένας κεντρικός κι οι άλλο έγιναν περιφερειακοί. Αντίστοιχα στο Αμβούργο και στο Μόναχο (για να μιλήσω για τις μεγάλες πόλεις). Εδώ η λογική είναι διαφορετική: ανάλογα την κατεύθυνση των τρένων είναι και ο σταθμός. Πώς είχαμε εμείς παλιά στην Αθήνα και τον Πειραιά σταθμό Πελοποννήσου και σταθμό Λαρίσης; Κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλιώς έχουμε αντιγράψει πολλά στα τρένα από τους Γάλλους. Όπως ο σταθμός Πελοποννήσου π.χ. που είναι ένα κόσμημα. Κοσμήματα είναι και οι παρισινοί σταθμοί που επισκέφτηκα. Ειδικά αυτός της Λυών (ο Γκαρ ντε Λυών - Gare de Lyon). Που όταν τον είδα έπαθα και δεν κατάλαβα γιατί δεν αναφέρεται στα αξιοθέατα της πόλης τόσο για το εξωτερικό όσο και για το εσωτερικό του.

Γερμανικό Μάρκο

Εμείς τις δραχμές μπορεί να τις καταργήσαμε τελείως, αλλά σε κάποια μέρη τις γράφουν ακόμα στις αποδείξεις.

Χρόνια πολλά. Και του χρόνου οι γιορτές. Έλεγα πως σήμερα δεν θα ανέβαζα τίποτα αλλά μια είδηση της Μπιλντ που διάβασα είπα πως θέλει αναφορά και σχολιασμό. Έντεκα χρόνια μετά την καθιέρωση του Ευρώ υπάρχουν 13 δισεκατομμύρια παλιά γερμανικά μάρκα που δεν έχουν ανταλλαχτεί με ευρώ! Η Γερμανία είναι από τις χώρες που δεν έχουν καθιερώσει καταληκτική ημερομηνία για την ανταλλαγή. Έτσι πολλοί κάτοικοι έχουν κρατήσει τα μάρκα τους. Σε διάφορες εποχές γίνονται προσπάθειες για να τα ξοδέψουν, συστηματικές ή όχι, αλλά μάλλον οι Γερμανοί είναι επιφυλακτικοί. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα περισσότερα είναι κέρματα, πράγμα που δημιουργεί απορίες στο ποιος είναι ο λόγος που οδηγεί στη μη ανταλλαγή. Μάλλον είναι κάπου καταχωνιασμένα και ξεχασμένα.

Πλατεία Ομονοίας του Παρισιού

Η πλατεία Ομονοίας ή αλλιώς Πλας ντε λα Κονκόρντ (Place de la Concorde) είναι η μεγαλύτερη πλατεία του Παρισιού, ακριβώς δίπλα στα Ηλύσια Πεδία (Champs-Élysées κι από δω αρχίζει η περίφημη ομώνυμη λεωφόρος που τόσες φορές την πέρασα κι άλλες τόσες την ανέφερα). Στη μέση υψώνεται ένας αυθεντικός οβελίσκος (φερμένος βέβαια από την Αίγυπτο).

Ελληνικά σήριαλ

Είδατε καινούρια ελληνικά σήριαλ στην τηλεόραση φέτος; Εγώ όχι. Καινούριες παραγωγές; Ούτε.  Τι έχει η τηλεόραση τον φετινό χειμώνα; Τούρκικα σήριαλ (όχι πως έχω κάτι ιδιαίτερο μαζί τους, όσο μ' ενθουσίαζαν παλιότερα τα βραζιλιάνικα, ή τα αμερικάνικα ή τα όποια ήταν μόδα την κάθε εποχή), λίγες επαναλήψεις και πολλές εκπομπές «στρογγυλής τραπέζης». Με τον όρο αυτό εννοώ κάποια άτομα που κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και συζητάνε. Είτε το θέμα της συζήτησης είναι οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις (με οικοδεσπότη τον Πρετεντέρη, τον Τσίμα κλπ ή οι πρωινές ενημερωτικές) είτε η σάτιρά τους (ράδιο Αρβύλα, Λάκης) είτε κουτσομπολίστικο (Όλα, Μαζί ή τα μεσημεριανά) είτε λόγου και όχι μόνο (στα Άκρα) και τελειωμό δεν έχει. Ένας ή περισσότεροι παρουσιαστές, κάποιοι καλεσμένοι, ίσως και λίγο κοινό (αν και δεν είναι και πολύ ευπρόσδεκτο) και βγήκε η εκπομπή. Καλύφτηκε ο τηλεοπτικός χρόνος. Και στις τρύπες επαναλήψεις, κάποιες για πολλοστή φορά. Πάλι καλά που παίζονται και κάποιες ταινίες πέρα δώθε και αλλάζει λίγο το τοπίο.

Παναγία των Παρισίων και πέριξ

Έναν ναό παρουσίασα στην προηγούμενη ανάρτηση και με έναν άλλο συνεχίζω σήμερα. Σειρά έχει ένας διάσημος ναός, η Παναγία των Παρισίων στα καθ' ημάς είναι η Νοτρ Νταμ των Γάλλων (Notre-Dame de Paris). Βασικά, Νοτρ Νταμ πάει να πει η Κυρά μας κι μ' αυτό το όνομα είναι γνωστές οι εκκλησίες της Παναγίας στα Γαλλικά. Γι' αυτό και η διευκρίνηση. Νοτρ Νταμ ντε Παρί. Η εκκλησία είναι χτισμένη σ' ένα νησάκι του Σηκουάνα το Ιλ ντε λα Σιτέ (το νησί της πόλης, Île de la Cité). Βασικά, δεν είναι ένα αλλά δυο νησάκια, το μεγαλύτερο είναι που μας ενδιαφέρει μιας και εκτός απ' την Παναγία των Παρισίων έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, αλλά θα τα δούμε αυτά αργότερα.

Επικοινωνία

Για άλλη μια φορά θα καταφύγω στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής γλώσσας για τη λέξη «επικοινωνία». Έχει διάφορες σημασίες, τρεις τον αριθμό απ' τις οποίες οι δυο τελευταίες διπλές. Όλες έχουν την έννοια πως η διαδικασία είναι αμφίδρομη. Αντίστοιχα και στο λεξικό του Μπαμπινιώτη. Κανένα δεν έχει προλάβει να καταγράψει την καινούρια σημασία της λέξης. Αντί να λέγεται και να γράφεται «διαφήμιση» χρησιμοποιείται η λέξη επικοινωνία. Κι αντί να διαφημίζεται ένα προϊόν, επικοινωνείται! (κι ορθογράφος μου το κοκκινίζει αφού δεν αναγνωρίζει μέση φωνή στο ρήμα). Ίσως γιατί η διαφήμιση είναι παρεξηγημένη και θεωρείται ύποπτη, ίσως γιατί οι διαφημίσεις μπαίνουν στα μέσα μαζικής επικοινωνίας (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση αλλά και ίντερνετ). Κι αντί να αναγράφεται ο χορηγός για τη διαφήμιση, γράφεται (και λέγεται) χορηγός επικοινωνίας. Το χειρότερο δε όλων είναι που σε ράφι σουπερμάρκετ υπήρχε πινακίδα που έγραφε κάτι για τις «τιμές που επκοινωνούνται». Δεν αναγράφονται, δεν ανακοινώνονται, επικοινωνούνται! Έλεος.

Αθήνα 2012

Τι μούρθε να ασχοληθώ με την Αθήνα; Και σε ποιον να την παρουσιάσω αφού την ξέρουμε όλοι. Κι όμως. Αρκετές φορές έχω περπατήσει κι έχω δει κι έχω θαυμάσει αυτό που υπάρχει. Και δεν είναι λίγο παρά τα όσα έχουν καταστραφεί αν και, σε σύγκριση με αυτά των άλλων πόλεων που είδα δεν είναι τόσο θαυμαστά. Δηλαδή τα νεοκλασικά κτίρια που έχουν επιζήσει είναι εντυπωσιακά μεν αλλά δεν έχουν αυτό το βάρος και το μπιχλιμπιδωτό που συνηθίζεται στας Ευρώπας. Χώρια ότι χάνονται και πνίγονται ανάμεσα στους όγκους τσιμέντου που έχουν πέσει δίπλα του. Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό κάνοντας βόλτα στο κέντρο το διαπίστωσα αυτό, αλλά κάθε φορά δεν είχα τη μηχανή μαζί μου. Αλλά το προπερασμένο Σάββατο που την είχα, τράβηξα μερικές κι είπα να τις μοιραστώ μαζί σας. Ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μικρή διακοπή λοιπόν απ' τη Γαλλία για να δούμε το σπίτι μας. Τώρα θα πει κανείς ποια Γαλλία αφού τελευταία μια μέρα έχει ανάρτηση για Γαλλία και μια για την επικαιρότητα. Σωστό κι αυτό, αλλά οι κύριες αναρτήσεις είναι αυτές από τη Γαλλία και οι άλλες είναι εμβόλιμες. Πάμε λοιπόν στην Αθήνα. Για ξεκίνημα το Δημαρχείο. Το παλιό δηλαδή γιατί τώρα έχει απλωθεί σε πολλά κτίρια.

Κυριακάτικα ψώνια

Τελευταία μπήκε πάλι το θέμα της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. Μάλιστα, αυτές τις μέρες γίνεται και ηλεκτρονική διαβούλευση του θέματος. Οι Κυριακάτικες εφημερίδες είχαν αναφορά στο θέμα, υπερθεματίζοντας πως έτσι θα έρθει η ανάπτυξη, όταν οι καταναλωτές θα μπορούν να ψωνίζουν όλες τις μέρες της εβδομάδας (το επόμενο θα είναι να είναι ανοιχτά και όλες τις ώρες). Εκείνο δε που προβάλλεται είναι πως στις υπόλοιπες χώρες αυτό είναι ο κανόνας κι όπου εφαρμόστηκε, ήρθε αμέσως η ανάπτυξη. Σάματις, αρκεί να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά για να κυκλοφορεί το χρήμα, το αν υπάρχει ή όχι δεν έχει σημασία! Μιας και έχω κυκλοφορήσει σε άλλες χώρες (και μείνει σε μια άλλη για κάμποσο καιρό) να επαναλάβω το τι ισχύει στην πραγματικότητα (κι όχι στο μυαλό των δημοσιογράφων που «παρουσιάζουν» την είδηση).

Μαρέ

Μετά το Καρτιέ Λατέν είπαμε να κλείσουμε τη μέρα μας στο Μαρέ. Το Μαρέ (Marais) είναι η περιοχή του Παρισιού όπου ήταν χτισμένη η Βαστίλη η κατάληψη της οποίας σηματοδοτεί τη Γαλλική επανάσταση (14/7/1789) και από την οποία Βαστίλη σήμερα δεν υπάρχει δείγμα παρά μόνο το όνομα της πλατείας και ενός δρόμου που ξεκινάει από κει που ήταν χτισμένη η φοβερή φυλακή. Έτσι πήγαμε κι εμείς μέχρι την πλατεία Βαστίλης (το όνομα έμεινε) που είναι στα όρια της συνοικίας. Στο κέντρο της πλατεία βρίσκεται η στήλη της Ιουλίου (του 1830), ένα μνημείο για μια ακόμα επανάσταση στη Γαλλία.

Πωλείται και το σπίτι μου

Πωλείται όπως είν' επιπλωμένο. Έτσι έλεγε ένα παλιό τραγούδι του Αντύπα. Κι απ' ότι φαίνεται η κυβέρνηση αρχίζει να το φωνάζει παντού. Πουλάει ακίνητα στα οποία στεγάζονται οι υπηρεσίες της. 28 συνολικά, μεταξύ αυτών τα κτίρια του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού! Η συνένωση των υπουργείων αυτών να είναι που προσέδωσε αυτή την κοινή μοίρα; Και δεν μιλάμε για οποιαδήποτε κτίρια. Για το υπουργείο Παιδείας η μετακόμιση είναι πρόσφατη (και μάλιστα οι διοικητικοί υπάλληλοί του πήραν έξτρα μπόνους για τη μετακόμιση αυτή). Χρόνια και ζαμάνια στο νοίκι, σε κτίριο της εκκλησίας, κάποια στιγμή του παραχωρήθηκε ένα απ' τα ακίνητα που φτιάχτηκαν για τους ολυμπιακούς αγώνες. Πάνω λοιπόν που μειώθηκαν τα έξοδά του, θα πουληθεί λέει το ακίνητο και θα νοικιαστεί απ' τον αγοραστή με μακροχρόνιο συμβόλαιο!

Καρτιέ Λατέν

Μετά τους κήπους του Λουξεμβούργου προχωρήσαμε προς το Πάνθεον και κατηφορίσαμε στο Καρτιέ Λατέν (Quartier Latin) τη συνοικία των φοιτητών (όχι, δεν καθίσαμε για καφέ στο Καφέ - Γκρέκο - εντάξει, δεν λέει για το εδώ το τραγούδι, αλλά υπάρχει κι εδώ και μ' αρέσει)! Καρτιέ Λατέν σημαίνει Λατινική συνοικία και έχει να κάνει με το ότι είναι η συνοικία των γραμμάτων και των επιστημών αφού εδώ είναι η περίφημη Σορβόνη. Κι επειδή κάποτε οι επιστήμες βασίζονταν στα λατινικά, εδώ ήταν η περιοχή που ξέρανε λατινικά. Εξού και το όνομα.

Απόκτηση εργασίας στη Γερμανία

Λένε πολλές φορές για τα τραγελαφικά του δικού μας γραφειοκρατικού συστήματος. Πως τα έγγραφα που ζητάει η διοίκηση (άσχετα αν πολλές φορές τα χρεώνουμε στον υπάλληλο που έχουμε μπροστά μας, αυτά είναι κανονισμένα από αλλού, π.χ. απ' τους νόμους που δεν συσχετίζονται μεταξύ τους) είναι περίεργα ή αντικρουόμενα κλπ. Και πως αυτό είναι ελληνικό φαινόμενο. Ελληνικό; Καθόλου. Παρόμοια συμβαίνουν και στη Γερμανία. Που από μια πρώτη άποψη φαίνονται παράλογα και αλλοπρόσαλλα. Αλλά για όλα υπάρχει λύση. Το θέμα που θέλω να αναφέρω σήμερα είναι στην απόκτηση εργασίας από κάποιον ξένο στον τόπο. Είτε από άλλο μέρος της Γερμανίας είτε από το εξωτερικό. Για να προσληφθείς σε οποιαδήποτε εργασία (αλλά όχι μόνο, σχεδόν για κάθε ενέργεια που χρειάζεται για την εγκατάστασή σου σε ένα μέρος) απαραίτητο είναι το χαρτί που λέει πως έχεις δηλωθεί στο δήμο (Anmeldung). Το πού μένεις. Αλλά για να μείνεις κάπου, για να νοικιάσεις ένα σπίτι, πρέπει να έχεις δουλειά. Φαύλος κύκλος δηλ. Και τότε; πώς γίνεται και βρίσκουν δουλειά οι μετανάστες;

Οι κήποι του Λουξεμβούργου

Μετά το δάσος της Βουλόνης πήραμε το RER, τον προαστιακό του Παρισιού πάει να πει και πήγαμε στους κήπους του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg). Οι οποίοι κήποι του Λουξεμβούργου βρίσκονται, βέβαια, στο Παρίσι, στην καρδιά του μάλιστα, κι όχι στο Λουξεμβούργο. Λέγονται έτσι γιατί βρίσκονται γύρω απ' το Παλάτι του Λουξεμβούργου. Δεν έχουν το μέγεθος του δάσους της Βουλόνης (αλλά δεν είναι κι εύκολο, ε;). Ένα μικρό κομμάτι είδαμε εμείς, αλλά αρκετά χαρακτηριστικό. Τι να γίνει, λίγες οι μέρες τελικά, είχαμε κι άλλα να κάνουμε.

Ανοιχτή επιστολή Ελλήνων μαθητών στην Γερμανία κατά της Χρυσής Αυγής

Ανοικτό γράμμα Ελλήνων μαθητών και μαθητριών από το Μόναχο, τη Στουτγάρδη, τη Φρανκφούρτη, το Ντίσελντορφ, την Κολώνια, το Λεβερκούζεν, το Μπόχουμ, το Έσσεν και Γκέτερσλο, κοινοποίησε η ιστοσελίδα mathites.gr. Τα παιδιά που υπογράφουν το γράμμα αυτό ζουν στην Γερμανία, όπου αφενός η κοινωνία είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι σε κρούσματα ναζισμού και ρατσισμού και αφετέρου είναι και οι ίδιοι μετανάστες και έχουν αρκετές φορές υποστεί (τα ίδια ή κάποιο φίλοι και γνωστοί τους) προσβολές, εξευτελισμούς μέχρι και θανάτους. Ιδού το κείμενο τους:

Βάρναλης

Της ζωής μου τα δυο μεγάλα σφάλματα

τα πλέρωνα εβδομήντα χρόνια. Πρώτο:

ζητούσα την αλήθεια σ' ό,τι μάθαινα

και δεύτερο: την έλεγα στα πλήθη

Κ. Βάρναλης

Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου «Ο άγνωστος ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΑΙ 19 ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ» του Ηρακλή Κακαβάνη, τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη 2012 και ώρα 7 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΕΔΟΕΑΠ (Σισίνη 18 & Ηριδανού, πίσω απ’ το Χίλτον).

Για κάθε ενδιαφερόμενο

Το δάσος της Βουλώνης

Από το Λα Ντεφάνς πήραμε ένα τραμ (να ολοκληρώσουμε τη γνώση των μέσων του Παρισιού) κι από κει ένα λεωφορείο για να περπατήσουμε στο δάσος της Βουλόνης (Bois de Boulogne). Ένας τεράστιος χώρος πράσινου στο δυτικό Παρίσι με μέγεθος 8,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα(!), ένας αληθινός πνεύμονας για την πόλη (αν και όχι ο μοναδικός).

Αθωότητα

Πολλές φορές λέμε για την αθωότητα των νέων. Συνήθως, οι μεγάλοι είναι επιφυλακτικοί όταν γίνεται αναφορά σ' αυτήν. Θεωρούν πως αυτό είναι πρόφαση για να καλυφθούν αυτά που γίνονται (και με τα οποία συνήθως δεν συμφωνούν). Κι όμως αυτή υπάρχει. Ένα παράδειγμα είν' αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες στο σχολείο μου. Αρκετές μέρες το προηγούμενο διάστημα έγιναν καταλήψεις στο σχολείο με αιτήματα μάλλον άσχετα. Και συζητιόταν πως αυτές γίνονταν γιατί υπάρχουν πολλοί μαθητές που είναι χρυσαυγίτες. Εύκολες κουβέντες. Όχι δηλ. πως δεν υπάρχουν, εξάλλου, τα σχετικά συνθήματα που γράφτηκαν στους τοίχους το επιβεβαιώνουν. Απ' την άλλη, την Πέμπτη έκαναν κατάληψη στην μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κάτι που σίγουρα δεν θα είχε την έγκριση του συγκεκριμένου χώρου. Είναι γεγονός πως δυσκολεύτηκαν να πάρουν την απόφαση αυτή, αλλά τελικά το θυμικό νίκησε.

Λα Ντεφάνς

H "λα Ντεφάνς" (La Défense) είναι  μια περιοχή επιχειρήσεων και μοντέρνων κτιρίων του Παρισιού. Εκεί που βρίσκονται ουρανοξύστες (; δεν μου ταιριάζει η λέξη, μάλλον σύγχρονων πύργων θα έλεγα), έδρες πολυεθνικών εταιριών, με μοντέρνα αρχιτεκτονική αλλά και μια ακόμα αψίδα. Πρόσφατη αυτή (του 1989), και τεράστια. Στην πραγματικότητα είναι άλλο ένας πύργος, ένα κτίριο σε στιλ αψίδας. Που βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τις άλλες δύο: την αψίδα Καρουζέλ, μπροστά από το Λούβρο και την Αψίδα του Θριάμβου στο Ετουάλ. Σε κάποια φωτογραφία με την τελευταία, φαίνεται ανάμεσα στην καμάρα η οροφή αυτής εδώ. Βρίσκεται στην συνέχεια της λεωφόρου Ηλυσίων Πεδίων, με άλλο όνομα (όπως Ατίνα) που κάπου ο δρόμος γίνεται υπόγειος και ανοίγεται ένας τεράστιος χώρος ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια με απεριόριστη θέα (κάπου 10 χλμ απ' την πρώτη μέχρι την τρίτη αψίδα).

Απαγόρευση του νεοναζιστικού NDP

Στη Γερμανία οι επικεφαλής των 16 κρατιδίων αποφάσισαν ομόφωνα να απαγορευτεί η δράση του νεοναζιστικού κόμματος NDP. Και στα δικά μας!

Συνέντευξη Υπουργού

Σύμφωνα με δελτίο τύπου του ΥΠΑΙΘΠΑ ο υπουργός Παιδείας κλπ έδωσε συνέντευξη στο ελληνικό μέσο πληροφόρησης Ευρωπολίτης που εδρεύει στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας σχετικά με το πώς βλέπει την εξέλιξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης του ομογενειακού ελληνισμού.
Ανάμεσα στα άλλα: διαβεβαίωση πως τα σχολεία θα λειτουργούν και του χρόνου, ο νόμος που ψηφίστηκε πέρυσι και τροποποιήθηκε φέτος θα αλλάξει την άνοιξη, καθώς επίσης και «ο εξορθολογισμός των δαπανών και η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του Εκπαιδευτικού προσωπικού είναι βήματα απαραίτητα και αναγκαία. Πέραν αυτού, όλοι - με πρώτους τους εκπαιδευτικούς - πρέπει να βάλουν πλάτη, να εργαστούν με μεράκι και υπερωριακά εάν χρειαστεί, ώστε να διατηρήσουμε την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, περιορίζοντας την δαπάνη τους» (οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Μαουτχάουζεν

Με το Μάουτχάουζεν (Mauthausen, όνομα αυστριακού χωριού αλλά και του στρατοπέδου εργασίας και εξόντωσης των Ες Ες, που εγώ προτιμώ να το γράφω με δυο τόνους αφού έτσι ακούγεται) ήρθα αντιμέτωπος πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο. Η αρχή έγινε πέρυσι στις αρχές Οκτώβρη με το που πήγα στο λύκειο του Μονάχου. Έπεσε η πρόταση από την Εύα αντί για άλλη γιορτή για την επέτειο της 28ης να κάνουμε μια επίσκεψη στο συγκεκριμένο στρατόπεδο (το διπλανό Νταχάου υποτίθεται πως τα παιδιά το είχαν ήδη επισκεφθεί στο δημοτικό και στο γυμνάσιο). Συμφωνήσαμε όλοι αλλά παρόλο που η απόσταση είναι μόνο στα 250 χλμ (περίπου όσο και μέχρι Στουτγάρδη) τελικά δεν καταφέραμε να πάμε γιατί ήταν άλλο κράτος και ήθελε αρκετές γραφειοκρατικές διατυπώσεις, που δεν προλαβαίναμε να τις κάνουμε στο λίγο διάστημα που μεσολαβούσε.

Αψίδα του Θριάμβου

Η Αψίδα του Θριάμβου (Arc de triomphe de l'Étoile) είναι άλλο ένα γνωστό παρισινό αξιοθέατο. Παρόμοιες αψίδες υπάρχουν σε πολλά μέρη. Π.χ. στη Ρώμη παραπάνω από μία! Ακόμα και η γνωστή Καμάρα της Θεσσαλονίκης, τέτοιο πράγμα είναι. Αλλά αυτές λέγονται γενικά Θριαμβικές Αψίδες ενώ όταν λέμε Αψίδα του Θριάμβου ο νους μας πάει σ' αυτήν, στο Παρίσι. Που σε αντίθεση με τις υπόλοιπες είναι πολύ καινούρια. Ξεκίνησε να χτίζεται μόλις το 1806 από τον Ναπολέοντα, αλλά μιας και οι νίκες του κράτησαν για λίγο, τα έργα σταμάτησαν και συνεχίστηκαν αργότερα ακόμα. Ολοκληρώθηκε το 1836 και φιλοξενεί το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη του Παρισιού. Βρίσκεται στην πλατεία Ντε Γκολ (ή Ετουάλ = αστέρι από τις 12 τεράστιου πλάτους λεωφόρους που ξεκινάνε - ή φτάνουνε - σ' αυτήν με πρώτη και καλύτερη τη λεωφόρο των Ηλυσίων - βλέπε στο τέλος).

ΠΝΠ

Δεν προλαβαίνω τις εξελίξεις. Δεν πρόλαβα να γράψω προχτές και την ίδια μέρα υπογράφτηκε καινούρια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ - και δημοσιεύτηκε στις 5/12). Η οποία τροποποιεί την προηγούμενη που υπογράφτηκε στις 19/11 και τροποποιούσε τον νόμο με τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο ΙΙΙ που ψηφίστηκε άρον άρον στις 7/11. Δηλαδή κάθε 12 μέρες τροποποιούνται οι αποφάσεις. Μα είναι δυνατόν; Πώς το έμαθα; Όχι, δεν παρακολουθώ κάθε μέρα τι νόμος βγαίνει. Άλλη είναι η ιστορία, τελείως άσχετη.

Λούβρο 2

Πολλά εκθέματα στο μουσείο του Λούβρου έχουν μεταφερθεί από άλλα μέρη. Υπάρχουν βέβαια πίνακες και σύγχρονα γλυπτά που έχουν αγοραστεί αλλά υπάρχουν και αρχαία ευρήματα που έχουν μεταφερθεί κι εδώ από Ελλάδα, Αίγυπτο, Μέση Ανατολή κλπ. Αν και, και αυτά μπορεί να θεωρηθεί πως έχουν αγοραστεί αφού είτε πληρώθηκαν οι Οθωμανοί πασάδες είτε έφυγαν με συμφωνία ένα μέρος από αυτά που βρέθηκαν από την ανασκαφή που έκανε η γαλλική, βρετανική, γερμανική κλπ αποστολή. Ανάμεσα σ' αυτά και η Νίκη της Σαμοθράκης (κοντινό στα παρακάτω!).

Λούβρο

Το Λούβρο είναι ένα μεγάλο μουσείο σε μια απ' τις κραταιές (κατά το 19ο αιώνα) πρωτεύουσες της Ευρώπης. Κι έχει ευρήματα από διάφορες χώρες που τα έχει «αποκτήσει» (εύσχημος τρόπος για να μην πεις κλέψει, μιας και αυτό γινόταν συνήθως με τη σύμφωνη γνώμη των αρχών της εποχής) μέσω συμφωνιών ανασκαφών, όπως συμβαίνει με τα μεγάλα μουσεία και στις υπόλοιπες αντίστοιχες πρωτεύουσες (Λονδίνο, Βερολίνο, λιγότερο το Μόναχο που τα έχω δει αλλά και το Ερμιτάζ στην Αγ. Πετρούπολη απ' ό,τι ακούω, το τελευταίο μάλιστα όχι τόσο από ανασκαφές αλλά ως αποτέλεσμα συμμετοχής σε μάχες και πλιατσικολόγησης. Κι όταν τελειώσουμε με τα παλιά, σειρά έχουν τα καινούρια, όπως π.χ. της Νέας Υόρκης που όμως χρειάζονται πια καινούρια κόλπα). Μεγάλο, ονομαστό και με τεράστια συλλογή το Λούβρο λοιπόν, όταν βρέθηκα στο Παρίσι, είπα να πάω κι απ' αυτό.

Φορολογικά

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν θέλουν να πάρουν μια απόφαση κοιτάνε τα οικονομικά τους, τόσα έχουμε, τόσα είναι τα έσοδά μας άρα τόσα μπορώ να ξοδέψω. Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, με τα τόσα μέτρα και τις τόσες ανατροπές βάζεις και την περίπτωση να πάνε χειρότερα τα πράγματα άρα σφίγγεις παραπάνω τα περιθώρια. Οι χαρτογιακάδες όμως που είναι υπεύθυνοι για την πορεία της οικονομίας αυτό μάλλον δεν το έχουν ακούσει. Γιατί αλλιώς όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα δεν θα γινόντουσαν. Ξεκινάμε από την ψήφιση του μνημονίου ΙΙΙ. Που ξεκίνησε με την προθεσμία. Το Μάρτιο έπρεπε να ψηφιστούν πριν βγει ο Ιούνης, αλλιώς θα η Ελλάδα θα καταστρεφόταν. Έγιναν οι εκλογές, δεν βγήκε καλή η αναλογία, ξανάγιναν οι εκλογές αντί Ιούνη, μεσολαβούσαν και οι καλοκαιρινές διακοπές πήγαμε για Σεπτέμβρη και τελικά ψηφίστηκε άρον άρον στις αρχές Νοέμβρη. Η ψήφιση όμως δεν ήταν αρκετή. Ζητήθηκε να ψηφιστεί και ο προϋπολογισμός. Και ψηφίστηκε κι αυτός.

Παρίσι

Το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας. Γνωστή πόλη και με μπόλικο τουριστικό ρεύμα. Το επισκέφτηκα τρεις φορές. Την πρώτη ένα απόγεμα όλο κι όλο. Τη δεύτερη φτάσαμε βράδυ Μεγάλη Παρασκευή και φύγαμε Κυριακή του Πάσχα, με το ξύπνημα. Περισσότερο δηλ. απ' τη πρώτη φορά, αλλά πάλι λίγο ήταν. Έτσι το 'χα μαράζι να πάω για κάμποσες μέρες. Είπαμε να πάμε το Πάσχα, ο Δημήτρης δεν συμφωνούσε, πήγαμε Ιταλία που κι αυτό ήταν στο πρόγραμμα και το Παρίσι έμεινε για τις διακοπές του Αγίου Πνεύματος (σε συνδυασμό και με άλλη Γαλλία). Μέρες πολλές, φωτογραφίες πολλές κι έτσι αποφάσισα να μην το παρουσιάσω με τον κλασσικό τρόπο, Παρίσι, συνέχεια Παρισιού κλπ αλλά κατά περιοχές και αξιοθέατα, όπως τα έχω χωρίσει και στο δίσκο μου. Κι είναι κάμποσα. Έτσι εδώ σήμερα θα έχω μερικά γενικά, όχι τις γνωστές και χαρακτηριστικές φωτογραφίες του Παρισιού. Αυτό στα επόμενα. Για όποιον θελήσει να βρει όλα όσα παρισινά θα μαζευτούν μπορεί να το κάνει επιλέγοντας την ετικέτα «Παρίσι» που τα συνδέει (Ήδη έχουν μπει κάποια, π.χ. το πρώτο απ' όλα με τα στραβά που βρήκα!). Η πρώτη φωτογραφία από τη φετεινή είσοδό μας στην πόλη. Περάσαμε απ' τις Βερσαλίες και πάμε για το ξενοδοχείο μας. Ο πύργος του Άιφελ στο βάθος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το σε ποια πόλη είμαστε!

Εκατό Χιλιάδες

Περάσαμε τις εκατό χιλιάδες καταγραμμένες επισκέψεις. Γιατί ξέρω σίγουρα πως δεν καταγράφονται όλες για διάφορους λόγους, αφού οι καταμετρητές είναι εξωτερικοί σέρβερ. Αλλά βλέπετε ο εσωτερικός μετράει όχι επισκέψεις αλλά προβολές: κάθε φορά που κάνεις κλικ σε μια σελίδα ανεβαίνει ο μετρητής του. Πάντως, ο άλλος μετρητής που δείχνει τις χώρες και που μπήκε αρκετούς μήνες αργότερα (8 και κάτι) έχει καταγράψει κι αυτός πάνω από ογδόντα χιλιάδες. Απ' αυτούς οι εξήντα είναι από την Ελλάδα κι οι υπόλοιποι απ' το εξωτερικό. Αναλογία δηλ. 3 προς ένα!

Σας ευχαριστώ όλους.

Ελληνικά πεζοδρόμια

Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αλλά δεν είναι. Γιατί ελληνικά πεζοδρόμια υπάρχουν όσο κι αν συνηθίζουμε να λέμε πως δεν υπάρχουν. Απλά είναι θέμα το πού υπάρχουν και τι συνθήκες επικρατούν σ' αυτά, αν δηλαδή εξυπηρετούν αυτό που λέει το όνομά τους, αν μπορούν να περπατάνε οι πεζοί σ' αυτά. Κι αυτό είναι το δύσκολο. Δεν υπάρχουν στα χωριά και σε μικρές πόλεις. Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά εκεί βασικά δεν χρειάζονται, αφού η κίνηση στο δρόμο είναι περιορισμένη. Στις μεγαλύτερες όμως που υπάρχουν, τα πράγματα είναι αμφίβολα για το πόσο λειτουργούν. Και εξηγούμαι:

Λακκούβες στους δρόμους

Λακκούβες στους δρόμους; Τι είν' αυτό; Υπάρχει τέτοιο πράγμα στους ελληνικούς δρόμους; Γιατί υπάρχει και κάτι άλλο; Ακόμα κι αν κάνεις προσπάθεια να τους αποφύγεις και κινείσαι σαν να παίζεις πάκμαν, πάλι δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρεις. Γιατί οι λακκούβες είναι σε πολλά σημεία αλλά έχουν και την κακιά συνήθεια να μην είναι σε μια γραμμή. Κι αν με κινείσαι με το αυτοκίνητο, ταλαιπωρείς τις αναρτήσεις, νιώθεις και ένα κούνημα, τέλος πάντων η βασική ζημιά είναι οικονομική. Αν όμως κινείσαι με μηχανάκι ή ποδήλατο, η ζημιά μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη.

Φοροφυγάδες

Πολλή συζήτηση γίνεται για το ότι οι Έλληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Κι ο μύθος θέλει πως αυτό συμβαίνει μόνο στη χώρα μας. Άλλο ένα θέμα αυτομαστιγώματος. Γιατί προφανώς δεν είναι είμαστε εμείς που ανακαλύψαμε τον τροχό. Η φοροδιαφυγή είναι παμπάλαια υπόθεση, από τότε που επιβλήθηκε ο πρώτος φόρος. Ας μην ξεχνάμε πως κι η σύλληψη του Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή έγινε. Απ' αλλού δεν μπορούσαν να τον πιάσουν! Αλλά και στη Γερμανία (που επίσης οι μύθοι θέλουν τους πολίτες της υπόδειγμα τήρησης υποχρεώσεων) τα ίδια συμβαίνουν: Η διαβόητη λίστα Λαγκάρντ που τόσο συζητήθηκε τελευταία προέκυψε από ένα σι-ντι με ονόματα καταθετών στην Ελβετία που αγόρασε η κυβέρνηση του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας από έναν υπάλληλο ελβετικής τράπεζας. Έγινε μεγάλος ντόρος τότε, να είναι προϊόν υποκλοπής και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί (κάτι μου θυμίζει αυτό), να που δεν μπορούμε να εκθέτουμε κόσμο έτσι κλπ. Πάντως, τώρα συζητιέται η «εθελοντική» συμμετοχή των ελβετικών τραπεζών στην είσπραξη των σχετικών φόρων, μιας και δεν κάνει καλό για το προφίλ τους να έχουν πελάτες φοροφυγάδες.

Στρατιωτικά Δέματα

Ο γιος μου ο Δημήτρης υπηρετεί αυτή την εποχή τη στρατιωτική του θητεία και έχει σταλεί στην ΕΛΔΥΚ, στην Κύπρο. Το να υπηρετήσει εκεί ήταν κατά βάση δική του επιθυμία και επιλογή. Συνήθως, λένε οι φήμες, άμα ζητήσεις να πας στην ΕΛΔΥΚ (και πληρούνται οι προϋποθέσεις που βάζει) πηγαίνεις. Αλλά επειδή κάθε φορά δεν είναι αρκετοί αυτοί που ζητάνε, στέλνονται και άλλοι που δεν το έχουν ζητήσει αλλά τελικά συναινούν. Η συναίνεση χρειάζεται μιας και τοποθετούνται εκτός συνόρων. Τώρα, το πόσο η συναίνεση αυτή είναι γνήσια ή το κάνουν κατ' ανάγκη δεν ξέρω και δεν είναι αυτό το θέμα μου. Η μετακίνηση προς Κύπρο γίνεται αναγκαστικά αεροπορικά, έτσι τα πράγματα που μπορούσε να πάρει μαζί του ήταν περιορισμένα. Μιας και έχει μια φίλη από κει που μένει στην Αθήνα αλλά πάει κι απ' το σπίτι της, της είχε δώσει να του πάει ένα σακ βουαγιάζ όταν θα πήγαινε προς τα κει, αλλά και πάλι με φειδώ.

Ούτε σεντ δεν πλήρωσε η Γερμανία για την Ελλάδα

Αυτό το λέμε συζητώντας μεταξύ μας. Κι αυτό περιλαμβάνεται σε πρόσφατη δήλωση. Κι αυτή τη δήλωση δεν την έκανε κάποιος Έλληνας αρμόδιος ή αναρμόδιος αλλά Γερμανός: ο επικεφαλής των αντιπολιτευόμενων Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Πέερ Στάινμπρουκ. Βέβαια, το ότι είναι αντιπολιτευόμενος έχει τη σημασία του. Όπως έχω ξαναγράψει, χρόνια τώρα, οι κυβερνώντες Χριστιανοδημοκράτες (CDU - CSU) παραμυθιάζανε τους Γερμανούς πως δεν μπορούν να τους δώσουν αυξήσεις κι όχι μόνο αυτό αλλά να τους κόβουν και κοινωνικές παροχές γιατί δίνανε για την αναστήλωση της (πρώην) Ανατολικής Γερμανίας. (Βέβαια, το ίδιο παραμύθι σερβίρανε και οι Σοσιαλδημοκράτες όταν ήταν στα πράγματα, αλλ' αυτό είν' άλλο θέμα). Κάπου άρχισε το παραμύθι να κουράζει. Έτσι, το αλλάξανε: τώρα όλ' αυτά γίνονται γιατί πληρώνουμε την σπάταλη, διεφθαρμένη κλπ Ελλάδα. Κι οι αντιπολιτευόμενοι βγάζουν στη φόρα το παιχνίδι: μέχρι στιγμής δεν έχουν βάλει φράγκο απ' την τσέπη τους οι Γερμανοί. Τα όποια ρίσκα είναι άλλο πράγμα (και γι' αυτό ζορίζει η Μέρκελ,  για να τα μειώσει).

Στρασβούργου συγκοινωνίες

Έχει νόημα να συζητάμε για τις συγκοινωνίες στο Στρασβούργο; Κατά τη γνώμη μου έχει και παραέχει. Σίγουρα δεν είναι σαν μια οποιαδήποτε πόλη με τις τόσες υπηρεσίες που φιλοξενεί, αλλά απ' την άλλη δεν παύει να είναι μια μικρή πόλη. Βέβαια, το μέγεθός της είναι αντίστοιχο με του Άουγκσμπουργκ και παρόμοιες είναι οι συγκοινωνιακές δυνατότητες. Τρένο προς και από το Στρασβούργο, τραμ και λεωφορεία μέσα στην πόλη. Ο σταθμός του τρένου είναι εντυπωσιακός, ο παλιός σταθμός προστατεύεται από γυαλί που δημιουργεί μια λειτουργική στοά γύρω του.

Στρασβούργου τέλος

Για το Στρασβούργο μου είχε έρθει πριν κάποιο καιρό ένα μέιλ με μια παρουσίαση από φωτογραφίες της πόλης που την έδειχνε λουλουδιασμένη. Παρόμοιες παρουσιάσεις ήρθαν και για κάποιες άλλες πόλεις της περιοχής: την Κολμάρ και την Κάιζερσμπεργκ, τη γενέτειρα του Αλβέρτου Σβάιτσερ. Πέρυσι που ήμουνα στο Φράιμπουργκ έλεγα να πάω μια βόλτα από μια απ' αυτές αλλά δεν μας βγήκε. Φέτος πάντως που πήγα στο Στρασβούργο, γέμισε το μάτι μου από λουλούδια. Τόσο στους δρόμους όσο και στα σπίτια: παράθυρα και μπαλκόνια.

Στρασβούργου συνέχεια

Στο Στρασβούργο, λοιπόν, εδρεύουν διάφορες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλα ευρωπαϊκά όργανα πιο α. Έν' απ' αυτά, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Βέβαια η περίπτωσή του είναι λίγο διχασμένη. Ας πούμε στον παραπάνω σύνδεσμο αναφέρεται διεύθυνση Βρυξελλών. Κι όμως στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται το κτίριό του στο Στρασβούργο. Τι είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Η συνέλευση των εκλεγμένων απ' τους πολίτες των χωρών της ΕΕ αντιπροσώπων. Η έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε οριστεί στο Στρασβούργο στα πλαίσια της αποκέντρωσης, για να μην μαζεύονται όλες οι υπηρεσίες σε μια χώρα και μια πόλη, Όμως, μιας και η έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (της κυβέρνησης σαν να λέμε) είναι οι Βρυξέλλες, πιο βολικό ήταν να είναι εκεί και το ΕΚ. Έτσι ορίστηκε σαν δεύτερη έδρα οι Βρυξέλλες και φτιάχτηκαν κι εκεί κτίρια και προσλήφθηκαν κι εκεί υπάλληλοι κλπ. Στα πλαίσια της μείωσης της γραφειοκρατίας και του εκτεταμένου δημόσιου τομέα όλ' αυτά! Έτσι δεν μας πρήζουνε οι τροϊκανοί;

Γερμανία: Άστεγοι, άνεργοι και φτωχοί στις πόλεις

http://tvxs.gr/news/kosmos/germania-astegoi-anergoi-kai-ftoxoi-stis-poleis

Στρασβούργο

Στρασβούργο (Strasbourg), η πρωτεύουσα της Αλσατίας. Μια πόλη με κάτι λιγότερες από 300 χιλιάδες κατοίκους,γνωστή όμως όχι μόνο απ' αυτό αλλά και γιατί είναι και έδρα πολλών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής ένωσης (στο επόμενο). Υπέροχη πόλη, είχα περάσει από δίπλα της πολλά χρόνια πριν, αλλά ευτυχώς χωρίς να πάω πολύ κοντά της μιας και αργότερα έμαθα πως υπάρχει πολύ κίνηση στους αυτοκινητόδρομους κοντά στις εξόδους των ευρωπαϊκών πόλεων. Τότε ήξερα τους ελληνικούς μύθους πως η κίνηση είναι ελληνικό φαινόμενο! Τέλος πάντων, στην φωτογραφία πάνω, η Homme de Fer η κεντρική πλατεία να την πω; δεν είναι, ο κόμβος ο συγκοινωνιακός να τον πω; μεσ' στην πόλη δεν μου κολλάει, αλλά είναι αφού από κει περνάνε οι περισσότερες γραμμές του τραμ (αλλά γι' αυτά σε επόμενο).

Κατακόρυφη αύξηση κατά 78% της μετανάστευσης Ελλήνων στη Γερμανία

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231222265
Πάντως, μετά τις προχθεσινές δηλώσεις του Γερμανού υφυπουργού επί των ελληνικών υποθέσεων Φούχτελ περί αναποτελεσματικότητας των Ελλήνων (Στην Ελλάδα 3.000 κάνουν τη δουλειά που στη Γερμανία κάνουν 1.000 είχε δηλώσει κι ανάψει φωτιές - περιττό να πω πως η δική μου αντίληψη είναι εντελώς διαφορετική, με τίποτα δεν είναι πιο δουλευταράδες) χτες ο Γερμανός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη φρόντισε να ανασκευάσει: Στην Ελλάδα δεν είναι οι άνθρωποι, αλλά το σύστημα αναποτελεσματικό. Το βλέπουμε, λέει, κι απ' τους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία!

Οργάνωση

Πολλές φορές κατηγορούμε το Ελληνικό κράτος για ανοργανωσιά. Πως δεν βρίσκει άκρη με το τι του γίνεται κλπ. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς που είναι πολύ οργανωμένοι. Αυτό πιστεύουν κι οι ίδιοι. Θυμάμαι σε κάποια ξενάγηση σε ένα από τα παλάτια που επισκεφτήκαμε η ξεναγός μας είπε πως τα χαλιά που βλέπαμε είχαν κλαπεί την περίοδο του ναζισμού, αλλά χάρη στην οργάνωσή τους που καταγράφουν τα πάντα, έψαξαν στα κιτάπια τους και βρήκαν πού είχαν πάει και τα έφεραν πίσω στη θέση τους! Πόσο γελιόμαστε όμως.

Μας παίρνουνε τα μέτρα

Μέτρα επί μέτρων κι άλλα μέτρα. Παίρνουνε μέτρα για μας ή μας παίρνουν (αυτοί) τα μέτρα ή μας παίρνουν και μας σηκώνουν τα μέτρα. Όπως και να το ερμηνέψει κάποιος, το ίδιο αρνητικό συμπέρασμα βγαίνει. Κι αν πάρουμε την έννοια με το "αυτοί", τότε ποιοι είναι αυτοί που επιβάλουν τα μέτρα. Γιατί αυτοί που τα παίρνουν είναι οι συγκεκριμένοι που τα ψηφίζουν περήφανα(;) στη Βουλή δηλώνοντας μάλιστα «ναι σε όλα», αν και ο τρόπος που γινόταν η ψηφοφορία την περασμένη Τετάρτη προς Πέμπτη ήταν ρυθμισμένη έτσι που να μην μπορεί κάποιος να πει ναι μόνο σε μερικά ενώ στα άλλα να πει όχι. Όλο το «πακέτο» ήταν σε ένα και μόνο άρθρο. Για να ξεπεραστούν διαφοροποιήσεις αλλά και όσα ορίζονται από τον κανονισμό της Βουλής τα έβαλαν όλα σαν ένα που λέει πως επικυρώνεται το μεσοπρόθεσμο που είναι στο παράρτημα (μόνο κάτι νούμερα έχει εκεί) και ορίζονται τα παρακάτω. Ένα άρθρο που πιάνει καμιά 250αριά σελίδες στο σχέδιο που είδα, ψηφισμένο και δημοσιευμένο σε ΦΕΚ γύρω στις 130 (Ν. 4093/2012, ΦΕΚ 222). Κι αντί για παραγράφους έχει μέρη και θέματα. Είμαι περίεργος όταν θα χρειαστούν παραπομπές σ' αυτόν πώς θα βρίσκουν άκρη. Αλλά προφανώς δεν είν' αυτό το θέμα.

Σεν Μαλό 2

Συνεχίζω λοιπόν σήμερα με το Σεν Μαλό. Το δημαρχείο της πόλης φωτισμένο το βραδάκι. Βρίσκεται σε κομβικό σημείο, δίπλα στην κεντρική πύλη και έχει είσοδο κι από μέσα κι απ' έξω. Στο τέλος της βόλτας μας είπαμε κι είπαμε να στήσουμε τη μηχανή μας και να βγούμε μια φωτογραφία μαζί του.

Σεν Μαλό

Κι ενώ ετοίμαζα διάφορα κομμάτια του Παρισιού μου έρχεται με μέιλ μια παρουσίαση με φωτογραφίες διαφόρων περιοχών της Γαλλίας από αερόστατο. Ανάμεσα σ' αυτές η παραπάνω απ' το Σεν Μαλό. Εντυπωσιακή;

Σημαντική η σημερινή μέρα μιας και συμπληρώνονται 53 χρόνια που ζω κι αναπνέω. Αλλά σημαντική για μένα. Για το ιστολόγιο, μια μέρα όπως οι άλλες. Και σειρά έχει το Σεν Μαλό (Saint Malo) που είναι μια πόλη 50 περίπου χιλιάδων κατοίκων στη βορειοδυτική Γαλλία. Ανήκει στη Βρετάνη (στα όριά της με τη Νορμανδία). Το έβαλα στο πρόγραμμά μου μιας και είχα ακούσει αρκετά καλά λόγια γι' αυτό, ειδικά απ' τη Σοφία που το είχε επισκεφτεί. Συνδυαζόταν εξάλλου περίφημα και με το Μον Σεν Μισέλ. Είναι πανέμορφο, αναμφίβολα, και έχει την ιδιαιτερότητα να αποτελείται από κλειστές θαλάσσιες λεκάνες (φυσικά λιμάνια) τη μια μέσα στην άλλη όπως φαίνεται στο χάρτη (αλλά δεν φαίνεται εύκολα όταν βρίσκεσαι εκεί)! Εκεί είχα και την εμπειρία της παλίρροιας που περιέγραφα παλιότερα, άρα, έμμεσα, έχω ήδη γράψει για την περιοχή.

Λέσβος

«Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει» λέει μια παροιμία. Κι ενώ έχω γράψει για μια σειρά μέρη, δεν έγραψα ποτέ για περιοχές της Ελλάδας κι ειδικά για τη Μυτιλήνη. Έτσι αποφάσισα να γράψω και μερικά από τις βόλτες μου στο νησί. Πώς και αποφάσισα να το αναφέρω αυτό σήμερα; Γιατί σήμερα εκτός απ' τους Μιχάληδες και τους Άγγελους που γιορτάζουνε, γιορτάζουν και κάμποσοι άλλοι: Γαβρίληδες, Στρατήδες (παρά τον Άι Στράτη, δεν το συνηθίζουν τότε, που δεν ξέρω και πότε είναι, αλλά στο νησί τέτοια μέρα γιορτάζουν με παρετυμολόγηση του ονόματος απ' το «Αρχιστράτηγος» που έχουν τον τίτλο οι σημερινοί τιμώμενοι), Σταμάτηδες και δεν θυμάμαι ποιος άλλος.

Δημοτικά Σχολεία

Στο σχολείο μου φέτος, συνήθως ξεκινάω μάθημα απ' την πρώτη ώρα. Έτσι, φτάνω λίγο μετά τις οκτώ. Κάθε πρωί λοιπόν, όταν πάω δυσκολεύομαι να φτάσω στο σχολείο. Κι αυτό γιατί στη διαδρομή μου περνάω από κάμποσα δημοτικά. Και μπορεί στο πρώτο (που είναι δίπλα στο σπίτι) να μην έχει αρχίσει ακόμα το ζόρι. μπορεί στο δεύτερο απλά να πρέπει να κάνω παράκαμψη μιας και στο Μενίδι κλείνουνε τους δρόμους που βρίσκεται η είσοδος του σχολείου για να διευκολύνουν την ασφαλή πρόσβαση των μικρών μαθητών αλλά στο τρίτο που είναι κολλητά με το σχολείο εκεί το πράγμα ζορίζει. Να σημειώσω πως το ίδιο θα ήτανε αν σταμάταγα και στο δεύτερο και φαντάζομαι και στα άλλα δημοτικά της περιοχής.