Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τουριστικοί προορισμοί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τουριστικοί προορισμοί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Νυρεμβέργης συνέχεια

Ποτάμι αξιώσεων μπορεί να μην έχει η Νυρεμβέργη αλλά κάτι υπάρχει και γι' αυτήν. Είναι πανέμορφες οι γέφυρες που περνάνε από πάνω του, αλλά ειδικά αυτή με την κλαίουσα ιτιά από δίπλα είναι το κάτι άλλο.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Νυρεμβέργη

Η Νυρεμβέργη (ή Νιρεμβέργη σύμφωνα με την απλοποιημένη μεταγραφή του Nürnberg, εγώ είμαι της παλιάς ορθογραφίας) είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Βαυαρίας. Πρωτεύουσα της Φρανκονίας, την έχω επισκεφθεί πάρα πολλές φορές, τόσες που την θεωρώ οικεία γι' αυτό και μέχρι τώρα μόνο μια φορά έχω γράψει γι' αυτήν πριν κάνα χρόνο κι αυτό είχε να κάνει με την χριστουγεννιάτικη αγορά που γίνεται εκεί κι είναι απ' τις ονομαστές. Α! ναι, αναφορά σ' αυτή υπάρχει και στο σημείωμα για τον Πασχαλινό στολισμό, μιας και εκεί πετύχαμε την τόσο στολισμένη αγορά. Όμως η Νυρεμβέργη έχει πολλά ακόμα να δείξει κι έτσι αποφάσισα να κάνω μια παρουσίασή της σ' αυτό εδώ το μπλογκ, λίγο πριν κλείσει. Επειδή είναι φωτογραφίες απ' τα (πολύ) παλιά (η πρώτη επίσκεψη έγινε το 2008) ίσως να υπάρχουν επαναλήψεις χώρια που κάποια έχω αρχίσει να τα ξεχνάω.

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Πύργος του Άιφελ

Ο Πύργος του Άιφελ (λα του(ρ) Εφέ(λ) στα γαλλικά - La Tour Eiffel) αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Παρισιού. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα σημεία που θυμίζουν Παρίσι, αλλά ειδικά αυτός είναι το πιο αναγνωρίσιμο. Κι είναι γερμανικός! Εξού και το διάβασμα του ονόματος στα ελληνικά που γίνεται με την αρχική γερμανική προφορά. Με τα πάνω από 300 μέτρα ύψος του φαίνεται από τα περισσότερα μέρη του σχετικά επίπεδου Παρισιού κι είναι το σημείο που θα επισκεφτεί οπωσδήποτε ο τουρίστας που φτάνει στην πόλη. Τον επισκεφθήκαμε αρκετές φορές, αλλά καμιά δεν καταφέραμε ν' ανεβούμε για να θαυμάσουμε τη θέα από ψηλά. Τις άλλες φορές γιατί ήμασταν για λίγο χρόνο εκεί για να περιμένουμε στην ουρά. Αυτή τη φορά, θα δείτε παρακάτω!

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Μονμάρτη

Η Μονμάρτη (Montmartre δηλ. το σωστό είναι λέει Μονμάρτρη, αλλά δύσκολα λέγεται!) είναι η καλλιτεχνική γειτονιά του Παρισιού. Εδώ σύχναζαν ας πούμε ο Πικάσο ή Βαν Γκογκ. Και μιας και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με ανοιχτό πνεύμα και πιο μπροστά στο πνεύμα από την εποχή τους εδώ μαζεύονταν αρκετοί τύποι μποέμ γι' αυτό και βρίσκονται εδώ και γνωστά καμπαρέ όπως το Μουλέν Ρουζ. Είναι σε έναν πανύψηλο λόφο (130 μέτρα!!!) κι έτσι από δω έχεις άπλετη θέα στο επίπεδο Παρίσι αλλά και διακρίνεται και από μακρυά, ειδικά που στην κορυφή του λόφου στέκει επιβλητικός ο ναός της Αγίας Καρδίας (ή της Ιερής Καρδιάς - Basilique du Sacré Cœur).

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Σηκουάνας

Όπως είναι γνωστό, το Παρίσι, όπως και κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, είναι χτισμένη στις όχθες ενός ποταμού: του Σηκουάνα (la Seine). Και είναι αδιανόητο να μιλήσεις για την πόλη χωρίς το ποτάμι της. Ένας ποταμός που ξεκινάει απ' την περιοχή της Ντιζόν (Dijon), την πατρίδα της μουστάρδας και μετά από 750 χλμ διαδρομής καταλήγει στη θάλασσα της Μάγχης, δίπλα στη Χάβρη, που αν θέλεις να περάσεις από πάνω του πρέπει να περάσεις τη γέφυρα της Νορμανδίας (Pont de Normandie).

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Παρισινοί Σταθμοί Τρένου

Το Παρίσι όπως και το Λονδίνο έχει πολλούς «κεντρικούς» σιδηροδρομικούς σταθμούς (6! τον αριθμό). Σ' αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία που σε κάθε πόλη ένας είναι ο σταθμός. Ακόμα και στο Βερολίνο που ήταν χωρισμένο στα δυο κι είχε ένα σταθμό σε κάθε κομμάτι, τώρα με την ενοποίηση φτιάχτηκε ένας κεντρικός κι οι άλλο έγιναν περιφερειακοί. Αντίστοιχα στο Αμβούργο και στο Μόναχο (για να μιλήσω για τις μεγάλες πόλεις). Εδώ η λογική είναι διαφορετική: ανάλογα την κατεύθυνση των τρένων είναι και ο σταθμός. Πώς είχαμε εμείς παλιά στην Αθήνα και τον Πειραιά σταθμό Πελοποννήσου και σταθμό Λαρίσης; Κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλιώς έχουμε αντιγράψει πολλά στα τρένα από τους Γάλλους. Όπως ο σταθμός Πελοποννήσου π.χ. που είναι ένα κόσμημα. Κοσμήματα είναι και οι παρισινοί σταθμοί που επισκέφτηκα. Ειδικά αυτός της Λυών (ο Γκαρ ντε Λυών - Gare de Lyon). Που όταν τον είδα έπαθα και δεν κατάλαβα γιατί δεν αναφέρεται στα αξιοθέατα της πόλης τόσο για το εξωτερικό όσο και για το εσωτερικό του.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Πλατεία Ομονοίας του Παρισιού

Η πλατεία Ομονοίας ή αλλιώς Πλας ντε λα Κονκόρντ (Place de la Concorde) είναι η μεγαλύτερη πλατεία του Παρισιού, ακριβώς δίπλα στα Ηλύσια Πεδία (Champs-Élysées κι από δω αρχίζει η περίφημη ομώνυμη λεωφόρος που τόσες φορές την πέρασα κι άλλες τόσες την ανέφερα). Στη μέση υψώνεται ένας αυθεντικός οβελίσκος (φερμένος βέβαια από την Αίγυπτο).

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Παναγία των Παρισίων και πέριξ

Έναν ναό παρουσίασα στην προηγούμενη ανάρτηση και με έναν άλλο συνεχίζω σήμερα. Σειρά έχει ένας διάσημος ναός, η Παναγία των Παρισίων στα καθ' ημάς είναι η Νοτρ Νταμ των Γάλλων (Notre-Dame de Paris). Βασικά, Νοτρ Νταμ πάει να πει η Κυρά μας κι μ' αυτό το όνομα είναι γνωστές οι εκκλησίες της Παναγίας στα Γαλλικά. Γι' αυτό και η διευκρίνηση. Νοτρ Νταμ ντε Παρί. Η εκκλησία είναι χτισμένη σ' ένα νησάκι του Σηκουάνα το Ιλ ντε λα Σιτέ (το νησί της πόλης, Île de la Cité). Βασικά, δεν είναι ένα αλλά δυο νησάκια, το μεγαλύτερο είναι που μας ενδιαφέρει μιας και εκτός απ' την Παναγία των Παρισίων έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, αλλά θα τα δούμε αυτά αργότερα.

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Αθήνα 2012

Τι μούρθε να ασχοληθώ με την Αθήνα; Και σε ποιον να την παρουσιάσω αφού την ξέρουμε όλοι. Κι όμως. Αρκετές φορές έχω περπατήσει κι έχω δει κι έχω θαυμάσει αυτό που υπάρχει. Και δεν είναι λίγο παρά τα όσα έχουν καταστραφεί αν και, σε σύγκριση με αυτά των άλλων πόλεων που είδα δεν είναι τόσο θαυμαστά. Δηλαδή τα νεοκλασικά κτίρια που έχουν επιζήσει είναι εντυπωσιακά μεν αλλά δεν έχουν αυτό το βάρος και το μπιχλιμπιδωτό που συνηθίζεται στας Ευρώπας. Χώρια ότι χάνονται και πνίγονται ανάμεσα στους όγκους τσιμέντου που έχουν πέσει δίπλα του. Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό κάνοντας βόλτα στο κέντρο το διαπίστωσα αυτό, αλλά κάθε φορά δεν είχα τη μηχανή μαζί μου. Αλλά το προπερασμένο Σάββατο που την είχα, τράβηξα μερικές κι είπα να τις μοιραστώ μαζί σας. Ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μικρή διακοπή λοιπόν απ' τη Γαλλία για να δούμε το σπίτι μας. Τώρα θα πει κανείς ποια Γαλλία αφού τελευταία μια μέρα έχει ανάρτηση για Γαλλία και μια για την επικαιρότητα. Σωστό κι αυτό, αλλά οι κύριες αναρτήσεις είναι αυτές από τη Γαλλία και οι άλλες είναι εμβόλιμες. Πάμε λοιπόν στην Αθήνα. Για ξεκίνημα το Δημαρχείο. Το παλιό δηλαδή γιατί τώρα έχει απλωθεί σε πολλά κτίρια.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Μαρέ

Μετά το Καρτιέ Λατέν είπαμε να κλείσουμε τη μέρα μας στο Μαρέ. Το Μαρέ (Marais) είναι η περιοχή του Παρισιού όπου ήταν χτισμένη η Βαστίλη η κατάληψη της οποίας σηματοδοτεί τη Γαλλική επανάσταση (14/7/1789) και από την οποία Βαστίλη σήμερα δεν υπάρχει δείγμα παρά μόνο το όνομα της πλατείας και ενός δρόμου που ξεκινάει από κει που ήταν χτισμένη η φοβερή φυλακή. Έτσι πήγαμε κι εμείς μέχρι την πλατεία Βαστίλης (το όνομα έμεινε) που είναι στα όρια της συνοικίας. Στο κέντρο της πλατεία βρίσκεται η στήλη της Ιουλίου (του 1830), ένα μνημείο για μια ακόμα επανάσταση στη Γαλλία.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Καρτιέ Λατέν

Μετά τους κήπους του Λουξεμβούργου προχωρήσαμε προς το Πάνθεον και κατηφορίσαμε στο Καρτιέ Λατέν (Quartier Latin) τη συνοικία των φοιτητών (όχι, δεν καθίσαμε για καφέ στο Καφέ - Γκρέκο - εντάξει, δεν λέει για το εδώ το τραγούδι, αλλά υπάρχει κι εδώ και μ' αρέσει)! Καρτιέ Λατέν σημαίνει Λατινική συνοικία και έχει να κάνει με το ότι είναι η συνοικία των γραμμάτων και των επιστημών αφού εδώ είναι η περίφημη Σορβόνη. Κι επειδή κάποτε οι επιστήμες βασίζονταν στα λατινικά, εδώ ήταν η περιοχή που ξέρανε λατινικά. Εξού και το όνομα.

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Οι κήποι του Λουξεμβούργου

Μετά το δάσος της Βουλόνης πήραμε το RER, τον προαστιακό του Παρισιού πάει να πει και πήγαμε στους κήπους του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg). Οι οποίοι κήποι του Λουξεμβούργου βρίσκονται, βέβαια, στο Παρίσι, στην καρδιά του μάλιστα, κι όχι στο Λουξεμβούργο. Λέγονται έτσι γιατί βρίσκονται γύρω απ' το Παλάτι του Λουξεμβούργου. Δεν έχουν το μέγεθος του δάσους της Βουλόνης (αλλά δεν είναι κι εύκολο, ε;). Ένα μικρό κομμάτι είδαμε εμείς, αλλά αρκετά χαρακτηριστικό. Τι να γίνει, λίγες οι μέρες τελικά, είχαμε κι άλλα να κάνουμε.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Το δάσος της Βουλώνης

Από το Λα Ντεφάνς πήραμε ένα τραμ (να ολοκληρώσουμε τη γνώση των μέσων του Παρισιού) κι από κει ένα λεωφορείο για να περπατήσουμε στο δάσος της Βουλόνης (Bois de Boulogne). Ένας τεράστιος χώρος πράσινου στο δυτικό Παρίσι με μέγεθος 8,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα(!), ένας αληθινός πνεύμονας για την πόλη (αν και όχι ο μοναδικός).

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Λα Ντεφάνς

H "λα Ντεφάνς" (La Défense) είναι  μια περιοχή επιχειρήσεων και μοντέρνων κτιρίων του Παρισιού. Εκεί που βρίσκονται ουρανοξύστες (; δεν μου ταιριάζει η λέξη, μάλλον σύγχρονων πύργων θα έλεγα), έδρες πολυεθνικών εταιριών, με μοντέρνα αρχιτεκτονική αλλά και μια ακόμα αψίδα. Πρόσφατη αυτή (του 1989), και τεράστια. Στην πραγματικότητα είναι άλλο ένας πύργος, ένα κτίριο σε στιλ αψίδας. Που βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τις άλλες δύο: την αψίδα Καρουζέλ, μπροστά από το Λούβρο και την Αψίδα του Θριάμβου στο Ετουάλ. Σε κάποια φωτογραφία με την τελευταία, φαίνεται ανάμεσα στην καμάρα η οροφή αυτής εδώ. Βρίσκεται στην συνέχεια της λεωφόρου Ηλυσίων Πεδίων, με άλλο όνομα (όπως Ατίνα) που κάπου ο δρόμος γίνεται υπόγειος και ανοίγεται ένας τεράστιος χώρος ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια με απεριόριστη θέα (κάπου 10 χλμ απ' την πρώτη μέχρι την τρίτη αψίδα).

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Αψίδα του Θριάμβου

Η Αψίδα του Θριάμβου (Arc de triomphe de l'Étoile) είναι άλλο ένα γνωστό παρισινό αξιοθέατο. Παρόμοιες αψίδες υπάρχουν σε πολλά μέρη. Π.χ. στη Ρώμη παραπάνω από μία! Ακόμα και η γνωστή Καμάρα της Θεσσαλονίκης, τέτοιο πράγμα είναι. Αλλά αυτές λέγονται γενικά Θριαμβικές Αψίδες ενώ όταν λέμε Αψίδα του Θριάμβου ο νους μας πάει σ' αυτήν, στο Παρίσι. Που σε αντίθεση με τις υπόλοιπες είναι πολύ καινούρια. Ξεκίνησε να χτίζεται μόλις το 1806 από τον Ναπολέοντα, αλλά μιας και οι νίκες του κράτησαν για λίγο, τα έργα σταμάτησαν και συνεχίστηκαν αργότερα ακόμα. Ολοκληρώθηκε το 1836 και φιλοξενεί το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη του Παρισιού. Βρίσκεται στην πλατεία Ντε Γκολ (ή Ετουάλ = αστέρι από τις 12 τεράστιου πλάτους λεωφόρους που ξεκινάνε - ή φτάνουνε - σ' αυτήν με πρώτη και καλύτερη τη λεωφόρο των Ηλυσίων - βλέπε στο τέλος).

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Λούβρο 2

Πολλά εκθέματα στο μουσείο του Λούβρου έχουν μεταφερθεί από άλλα μέρη. Υπάρχουν βέβαια πίνακες και σύγχρονα γλυπτά που έχουν αγοραστεί αλλά υπάρχουν και αρχαία ευρήματα που έχουν μεταφερθεί κι εδώ από Ελλάδα, Αίγυπτο, Μέση Ανατολή κλπ. Αν και, και αυτά μπορεί να θεωρηθεί πως έχουν αγοραστεί αφού είτε πληρώθηκαν οι Οθωμανοί πασάδες είτε έφυγαν με συμφωνία ένα μέρος από αυτά που βρέθηκαν από την ανασκαφή που έκανε η γαλλική, βρετανική, γερμανική κλπ αποστολή. Ανάμεσα σ' αυτά και η Νίκη της Σαμοθράκης (κοντινό στα παρακάτω!).

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Λούβρο

Το Λούβρο είναι ένα μεγάλο μουσείο σε μια απ' τις κραταιές (κατά το 19ο αιώνα) πρωτεύουσες της Ευρώπης. Κι έχει ευρήματα από διάφορες χώρες που τα έχει «αποκτήσει» (εύσχημος τρόπος για να μην πεις κλέψει, μιας και αυτό γινόταν συνήθως με τη σύμφωνη γνώμη των αρχών της εποχής) μέσω συμφωνιών ανασκαφών, όπως συμβαίνει με τα μεγάλα μουσεία και στις υπόλοιπες αντίστοιχες πρωτεύουσες (Λονδίνο, Βερολίνο, λιγότερο το Μόναχο που τα έχω δει αλλά και το Ερμιτάζ στην Αγ. Πετρούπολη απ' ό,τι ακούω, το τελευταίο μάλιστα όχι τόσο από ανασκαφές αλλά ως αποτέλεσμα συμμετοχής σε μάχες και πλιατσικολόγησης. Κι όταν τελειώσουμε με τα παλιά, σειρά έχουν τα καινούρια, όπως π.χ. της Νέας Υόρκης που όμως χρειάζονται πια καινούρια κόλπα). Μεγάλο, ονομαστό και με τεράστια συλλογή το Λούβρο λοιπόν, όταν βρέθηκα στο Παρίσι, είπα να πάω κι απ' αυτό.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Παρίσι

Το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας. Γνωστή πόλη και με μπόλικο τουριστικό ρεύμα. Το επισκέφτηκα τρεις φορές. Την πρώτη ένα απόγεμα όλο κι όλο. Τη δεύτερη φτάσαμε βράδυ Μεγάλη Παρασκευή και φύγαμε Κυριακή του Πάσχα, με το ξύπνημα. Περισσότερο δηλ. απ' τη πρώτη φορά, αλλά πάλι λίγο ήταν. Έτσι το 'χα μαράζι να πάω για κάμποσες μέρες. Είπαμε να πάμε το Πάσχα, ο Δημήτρης δεν συμφωνούσε, πήγαμε Ιταλία που κι αυτό ήταν στο πρόγραμμα και το Παρίσι έμεινε για τις διακοπές του Αγίου Πνεύματος (σε συνδυασμό και με άλλη Γαλλία). Μέρες πολλές, φωτογραφίες πολλές κι έτσι αποφάσισα να μην το παρουσιάσω με τον κλασσικό τρόπο, Παρίσι, συνέχεια Παρισιού κλπ αλλά κατά περιοχές και αξιοθέατα, όπως τα έχω χωρίσει και στο δίσκο μου. Κι είναι κάμποσα. Έτσι εδώ σήμερα θα έχω μερικά γενικά, όχι τις γνωστές και χαρακτηριστικές φωτογραφίες του Παρισιού. Αυτό στα επόμενα. Για όποιον θελήσει να βρει όλα όσα παρισινά θα μαζευτούν μπορεί να το κάνει επιλέγοντας την ετικέτα «Παρίσι» που τα συνδέει (Ήδη έχουν μπει κάποια, π.χ. το πρώτο απ' όλα με τα στραβά που βρήκα!). Η πρώτη φωτογραφία από τη φετεινή είσοδό μας στην πόλη. Περάσαμε απ' τις Βερσαλίες και πάμε για το ξενοδοχείο μας. Ο πύργος του Άιφελ στο βάθος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το σε ποια πόλη είμαστε!

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Στρασβούργου συγκοινωνίες

Έχει νόημα να συζητάμε για τις συγκοινωνίες στο Στρασβούργο; Κατά τη γνώμη μου έχει και παραέχει. Σίγουρα δεν είναι σαν μια οποιαδήποτε πόλη με τις τόσες υπηρεσίες που φιλοξενεί, αλλά απ' την άλλη δεν παύει να είναι μια μικρή πόλη. Βέβαια, το μέγεθός της είναι αντίστοιχο με του Άουγκσμπουργκ και παρόμοιες είναι οι συγκοινωνιακές δυνατότητες. Τρένο προς και από το Στρασβούργο, τραμ και λεωφορεία μέσα στην πόλη. Ο σταθμός του τρένου είναι εντυπωσιακός, ο παλιός σταθμός προστατεύεται από γυαλί που δημιουργεί μια λειτουργική στοά γύρω του.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Στρασβούργου τέλος

Για το Στρασβούργο μου είχε έρθει πριν κάποιο καιρό ένα μέιλ με μια παρουσίαση από φωτογραφίες της πόλης που την έδειχνε λουλουδιασμένη. Παρόμοιες παρουσιάσεις ήρθαν και για κάποιες άλλες πόλεις της περιοχής: την Κολμάρ και την Κάιζερσμπεργκ, τη γενέτειρα του Αλβέρτου Σβάιτσερ. Πέρυσι που ήμουνα στο Φράιμπουργκ έλεγα να πάω μια βόλτα από μια απ' αυτές αλλά δεν μας βγήκε. Φέτος πάντως που πήγα στο Στρασβούργο, γέμισε το μάτι μου από λουλούδια. Τόσο στους δρόμους όσο και στα σπίτια: παράθυρα και μπαλκόνια.