Σάλτσμπουργκ 3

Για το κάστρο του Σάλτσμπουργκ λέγαμε τόσες μέρες. Και το είδαμε από μακρυά από διάφορες γωνίες. Καιρός να το δούμε κι από κοντά. Από μέσα. Ας σκαρφαλώσουμε λοιπόν το λόφο.

Σάλτσμπουργκ 2

Συνεχίζω για το Σάλτσμπουργκ με μια μικρή καθυστέρηση. Είπαμε πως Σάλτσμπουργκ πάει να πει κάστρο. Κι ότι το κάστρο εμφανίζεται σε πολλές φωτογραφίες, σε διαφορετικές εποχές. Εδώ είναι χιονισμένο, απ' τη μεγάλη πλατεία με τη σφαίρα. Στεκόμαστε μπροστά στο σκάκι, αν και λόγω εποχής οι σκακιστές απουσιάζουν!

Σάλτσμπουργκ

Το Σάλτσμπουργκ (Salzburg) λοιπόν. Που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Μόναχο και μπορείς να το επισκεφτείς και με Μπάγιερν τίκετ, με το τοπικό τρένο, σε δυο ώρες περίπου. Και που το έχω επισκεφτεί τρεις - τέσσερις φορές και προγραμματίζω να το επισκεφτώ και πάλι. Που είναι πανέμορφο όλες τις εποχές (έχω πάει φθινόπωρο, Χριστούγεννα και άνοιξη). Που δεν σκέφτηκα να γράψω γι' αυτό, τόσο οικείο μου φαίνεται, αλλά και που όταν το αποφάσισα δεν πρόλαβα πριν τις διακοπές. Ελπίζω να το καταφέρω, βρήκα πατέντα... Το Σάλτσμπουργκ λοιπόν, που σημαίνει το κάστρο του αλατιού. Και το κάστρο αυτό που δεσπόζει πάνω από την πόλη επιβλητικότατο θα εμφανίζεται σε όλα τα σημειώματα. Το Σάλτσμπουργκ είναι χτισμένο στις όχθες του Ζάλτσαχ, παραπόταμου του Δούναβη, που σε μεγάλο μέρος του αποτελεί το σύνορο μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας.

Βιέννη, 2008

Το δημαρχείο τη νύχτα

Το Πάσχα του 2008 κάναμε μια μεγάλη βόλτα ανά την Ευρώπη. Φθάσαμε με πλοίο στη Βενετία, που ήταν η πρώτη πόλη που είδαμε, επισκεφθήκαμε φίλους που ήδη βρίσκονταν με απόσπαση στη Γερμανία να δούμε πώς περνάνε κι επιστρέψαμε οδικά στην Ελλάδα. Η παρέα ήταν μεγάλη, εκτός από τη γνωστή οικογενειακή τετράδα ήταν μαζί μας και ο γιος κάποιων φίλων στο πήγαινε, ενώ στην επιστροφή ενσωματώθηκε στην ομάδα και η κόρη, σύνολο άτομα 6. Το ταξίδι πήγε πολύ καλά, σταθήκαμε σε αρκετές πόλεις και πήραμε μόλις μια ιδέα απ' την κάθε μια, αφού μέναμε μια μέρα μόνο. Γιατί τα λέω όλ' αυτά; Μέσα στις πόλεις που επισκεφθήκαμε τότε, ήταν και η Βιέννη. Έτσι, στην καινούρια μας επίσκεψη εκεί, αποφύγαμε να περάσουμε από μέρη που είχαμε δει. Όχι γιατί δεν μας άρεσαν αλλά γιατί θέλαμε να δούμε και καινούρια. Κι υπήρχαν πολλά.

Συναυλία στη Βιέννη

Αλλιώς τα θέλω και αλλιώς μου βγαίνουν. Πρώτα έπρεπε να πω για τη Βιέννη, μετά για τις συγκοινωνίες και τέλος για τη συναυλία. Ακόμα για τη Βιέννη δεν έχω μιλήσει, αλλά τα άλλα παρουσιάζονται. Ας είναι.
Κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω, πολύ καιρό πριν, αλλά βλέπετε "άλλα μελετάν τα βόδια κι άλλα μελετά ο ζευγάς". Είχα κατά νου το σημερινό θέμα να το γράψω και να το βάλω τις πρώτες μέρες μετά την επιστροφή απ' τη Βιέννη (πριν ανοίξουν τα σχολεία - ή ακόμα κι όταν ήμασταν εκεί), αν ήταν δυνατόν. Πέρασε καιρός από τότε, χρόνος δεν βρέθηκε κι έτσι μπήκε με τη σωστή σειρά του, αλλά την αρχή την άφησα, έτσι, για να φαίνεται πως εξελίσσονται τα πράγματα.

Βιέννη: Καφές, Φαγητό

Κουίζ: Τι είναι αυτό που κρατάει η κυρία; Η απάντηση στο τέλος.

Η Βιέννη περηφανεύεται πως είναι η πατρίδα του σνίτσελ. Χιλιάδες σνίτσελ πουλιούνται καθημερινά στην πόλη (και στην υπόλοιπη Αυστρία, αλλά όχι με τον ίδιο ρυθμό). Έτσι αυτό που φάγαμε αρκετά ήταν σνίτσελ. Η Ειρήνη κατάφερε στις 4 μέρες που μείναμε να φάει 4 φορές σνίτσελ: Μία στο δρόμο στο χέρι σε ψωμάκι (3€), μια σε εστιατόριο σερβιρισμένο κανονικά (8€;) και δυο σε ενδιάμεσο: σε πιάτο με πατάτες τηγανιτές (4 - 5€) αλλά στο χέρι ( ή σε παρακείμενο τραπεζάκι). Εγώ τις δυο τελευταίες μόνο. Την πρώτη μέρα αποφάσισα να φάω μπόσνια (Bosnia - 3€) που είναι λουκάνικο σε ψωμάκι με διάφορα καυτερά.

Βιέννη, η Παραδουνάβια

Η Βιέννη είναι χτισμένη πάνω στο Δούναβη. Τη διασχίζει με τρία διαφορετικά τμήματα, τα εξής τέσσερα. Το κανάλι του Δούναβη είναι αυτό που περνάει από το κέντρο. Ο κύριος ποταμός ευθυγραμμίστηκε απ' την παλιά του ροή κι έτσι το παλιό κομμάτι είναι σχετικά ξεκομμένο κι ο κύριος όγκος των νερών (και η διελεύσεις των πλοίων) είναι στο καινούριο κομμάτι που δημιουργήθηκε. Αυτό το καινούριο κομμάτι είναι χωρισμένο στη μέση από μια νησίδα στην οποία υπάρχει και σταθμός του μετρό. Το ένα κομμάτι ήταν σε πλήρη λειτουργία ενώ το άλλο εν μέρει παγωμένο.

Βιέννη, Ακόμα

Υπάρχουν κάποια πράγματα, κτίρια ή μνημεία ή σημεία που είναι τόσο χαρακτηριστικά μιας πόλης, που όταν τα δεις σε μια φωτογραφία είσαι σίγουρος πως είναι από το συγκεκριμένο μέρος. Ο πύργος του Άιφελ π.χ. ή ο Παρθενώνας δεν δημιουργούν αμφιβολία για το σε ποια πόλη αναφέρονται. Ο ναός του Αγίου Στεφάνου είναι κάτι αντίστοιχο για τη Βιέννη. Αν και παρόμοια πολύχρωμα κεραμίδια υπάρχουν και σε ναούς στη Βουδαπέστη και στο Μόναχο, ο συγκεκριμένος ίσως γιατί έχει προβληθεί, ίσως γιατί είναι εύκολο να τα δεις ο συγκεκριμένος έχει γίνει σήμα κατατεθέν. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν είναι μόνο αυτός που αν δει κάποιος θα αναγνωρίσει ότι γίνεται αναφορά στη Βιέννη. Τα έχουν καταφέρει κι υπάρχουν διάφορα μνημεία που σε παραπέμπουν σ' αυτήν. Το δημαρχείο ή το χρυσό άγαλμα του Στράους είναι κάποια απ' αυτά.

Βιέννης Συνέχεια

Η παρουσίαση της Βιέννης προφανώς και δεν μπορεί να ξεμπερδέψει έτσι εύκολα με ένα - δυο σημειώματα. Τα γενικά τα είπαμε, έχουμε και κάτι λίγα ακόμα αλλά αυτά θα μπουν μαζί με φωτογραφίες. Στη φωτογραφία για παράδειγμα είναι το Σένμπρουν (Schönbrunn). Τι είναι αυτό? Ένα παλάτι, τι άλλο. Ένα θερινό παλάτι που έμεναν διάφοροι αυτοκράτορες μεταξύ των οποίων και η διάσημη Σίσσυ, που είχε και γνωριμίες με τον Λουδοβίκο ΙΙ του Μονάχου, αυτόν που έχτιζε παλάτια! Μαρία Θηρεσία και Φραγκίσκος Ιωσήφ δυο άλλα παλιότερα αλλά εξίσου διάσημα ονόματα.

Βιέννη

Ο ναός του Αγίου Στεφάνου στο κέντρο της πόλης αποτελεί σημείο αναφοράς

Η Βιέννη συνοδεύεται συχνά από τον τίτλο αυτοκρατορική. Και τον τίτλο αυτόν τον έχει κερδίσει επάξια αφού στ' αλήθεια είναι τέτοια. Μας γοήτευσε πολύ κι αν είχαμε προγραμματίσει μερικές μέρες ακόμα διαμονή εκεί, ευχαρίστως θα βρίσκαμε τι να δούμε και που να πάμε. Τα επιβλητικά κτίρια σε όλη την παλιά πόλη έδιναν μια τέτοια αίσθηση αρχοντιάς και πλούτου, που υπήρχε αλλά και υπάρχει ακόμα, όχι ξεπεσμένα μεγαλεία. Και το λέω αυτό εγώ, που το κόλλημά μου με το Μόναχο είναι γνωστό!

Αστικές Συγκοινωνίες Βιέννης

"Το καλύτερο είναι εχθρός του καλού" λέει μια παροιμία. Μέχρι πριν λίγες μέρες έγραφα ότι οι αστικές συγκοινωνίες στη Γερμανία είναι πολύ καλές (καλύτερες απ' την Ελλάδα). Όταν βρέθηκα πριν στο Άμστερνταμ και στις Βρυξέλλες παρόμοια πράγματα είδα, έχω στο νου μου να γράψω και γι' αυτά αλλά όλο κάτι γίνεται και δεν παίρνουν σειρά. Που θα πάει, θα γίνει κι αυτό. Όμως, τις προηγούμενες μέρες βρέθηκα στη Βιέννη. Κι εκεί κυκλοφόρησα με τα μέσα (τώρα που το έχω συνηθίσει πού να τ' αλλάξω) αλλά μου φάνηκε τόσο μεγάλη η διαφορά απ' τα εδώ που είπα να γράψω άμεσα.

Χριστουγεννιάτικες Αγορές

Είναι παράδοση αυτόν τον καιρό να ανοίγουν μαγαζάκια με χριστουγεννιάτικα είδη. Στη Γερμανία αυτό γίνεται σε υπαίθριες αγορές οι οποίες στήνονται σε κάθε γωνιά της πόλης, όπου υπάρχει άνοιγμα. Κάθε πλατεία και μια χριστουγεννιάτικη αγορά γνωστή ως Βάιναχτσμαρκτ (Weinhnachtsmarkt, Βάιναχτ είναι τα Χριστούγεννα στα Γερμανικά) ή και Κρίστκιντλμαρκτ (Christkindlmarkt, Κρίστκιντλ είναι το Θείο Βρέφος και όπως στο Οκτόμπερφεστ εκλέγεται το κορίτσι του Μονάχου, έτσι και σε κάποια μέρη όπως τη Νυρεμβέργη και το Σάλτσμπουργκ εκλέγεται το κορίτσι των Χριστουγέννων). Ξεκινάνε 4 βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα και σταματάνε άλλη στις 21, άλλη στις 22 κι άλλη στις 23 του Δεκέμβρη. Σπάνια καμιά τελευταία στις 24 το μεσημέρι και μετά δεν υπάρχει ανοιχτή τέτοια αγορά. Αρχίζει το ξήλωμα. (Παρεμπιπτόντως, Τα Μαγαζιά παραμονή Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά κλείνουν το αργότερο στις 2 το μεσημέρι. Πού τα δικά μας τα καλά που μπορείς να πας για ψώνια λίγο πριν τις 9 το βράδυ, σάματις κι αυτοί που δουλεύουν εκεί δεν θέλουν να κάνουν γιορτές).

Τιμές Βενζίνης (και πάλι)

Ποια είναι η τιμή της βενζίνας ανά την Ευρώπη? Έχω ξαναγράψει γενικά, αλλά έχοντας μόλις επιστρέψει και έχοντας περάσει την περασμένη βδομάδα 4 χώρες λέω να επανέλθω. Για την Ελλάδα ξέρουμε ότι είχαμε μέχρι πέρυσι από τις φθηνότερες βενζίνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι που ήρθε η μεγάλη ανατροπή στις ζωές μας. Από τότε η τιμή είναι γύρω στο 1,40 - 1,50€. Τι γίνεται όμως παραπέρα. Βέβαια, οι εφημερίδες κατά καιρούς λένε διάφορα αλλά και η μαρτυρία μου από την εμπειρία των ταξιδιών μου νομίζω ότι καλή θα ήταν.

Άμαξες

Βερολίνο!

Η κάθε πόλη έχει ένα κομμάτι, το κέντρο συνήθως, που αποτελεί την παλιά πόλη, την άλτσταντ (Altstadt). Συνήθως πεζοδρομημένο, πολλές φορές με κτίρια από παλιότερους αιώνες (15ο, 16ο και προς τα εδώ) είναι απόλαυση να κυκλοφορείς. Και σε αρκετές απ’ αυτές προσφέρεται η δυνατότητα για μια βόλτα με άμαξα. Με διάφορα είδη άμαξας, με διάφορα είδη αλόγων, συνήθως ίδια σε κάθε μέρος, με στολές των αμαξάδων που περιμένουν στην πιάτσα ή τους περιμένεις.

Ίνσμπρουκ

Το Τσουγκσπίτσε από την μεριά της Αυστρίας

Θα μου πείτε το Ίνσμπρουκ δεν είναι στη Γερμανία. Πώς κολλάει στα «Γράμματα από τη Γερμανία». Μπορεί τα γράμματα να στέλνονται από τη Γερμανία και να έχουν κρίσεις, σχόλια και απόψεις για τη Γερμανία, ωστόσο η εδώ παραμονή μου δίνει τη δυνατότητα (προς το παρόν?) για επισκέψεις σε γειτονικές περιοχές κι έτσι δίνω μια γεύση κι απ’ αυτές. Εκκρεμεί π.χ. η επίσκεψη στην Πράγα, που και γι’ αυτή προτίθεμαι να γράψω, αλλά ο χρόνος και η επικαιρότητα με καθυστερούνε.

Άλπεις

Κι ενώ λέγαμε πως ήρθε η Άνοιξη και τέλος τα χιόνια (όχι ακριβώς, γιατί στην Ελλάδα έχω δει χιόνια τέλος Μαρτίου και στις Άλπεις έχω ακούσει για Μάιο) κι εκεί που τα πεζοδρόμια είχαν καθαριστεί από το γαρμπίλι νάσου πάλι το χιόνι. Σάββατο πρωί, σηκωνόμαστε κι είν' όλα άσπρα. Και συνεχίζει να ρίχνει. Σταματάει, βγαίνουν τα μηχανήματα, ξαναρχίζει μαζεύονται κοκ. Όταν μετά το μεσημέρι σταματάει για τα καλά αρχίζει τα δίνουν όλα και τα εκχιονιστικά. Άντε να μαζέψουν το χιόνι στις άκρες, άντε να ρίξουν ξανά γαρμπίλι και ξανά όπου έχει πατηθεί και γυαλίσει και γλιστράει, και αλάτι για να δέσει το γαρμπίλι (τους έβλεπα από το τζάμι του Ρίσαρτς που έπινα τον καφέ μου).