Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Διπλή Αναγραφή

Όπως τα Βαλκάνια ήταν κάποτε ένα μείγμα από ανθρώπους διαφορετικής φυλής και γένους και όταν δημιουργήθηκαν τα εθνικά κράτη με διάφορους τρόπους έγιναν είτε εθνοκαθάρσεις (π.χ. με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας - Τουρκίας το 1923, ενώ όπου δεν έγιναν, προκύπτουν τακτικά νέα προβλήματα - βλέπε Κόσοβο) παρόμοια κατάσταση υπάρχει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν και όχι στην ίδια έκταση. Εδώ η ανάμειξη υπάρχει κυρίως στις περιοχές κοντά στα σύνορα. Για παράδειγμα η Αλσατία. Πόσες φορές δεν άλλαξε χέρια μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας. Το θέμα που δημιουργείται είναι: ποια γλώσσα μιλάνε οι κάτοικοι εκεί;

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Μετακόμιση

Η ολοκλήρωση της παραμονής στη Γερμανία έγινε με την μετακόμιση όλων όσων είχαν μαζευτεί όλ' αυτά τα χρόνια πίσω στην Ελλάδα. Μια διαδικασία καθόλου απλή. Όταν πήγαμε είχαμε ένα καλογεμισμένο αυτοκίνητο. Όλα τα υπόλοιπα πράγματα αγοράστηκαν από εκεί. Δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερα καλά κομμάτια. Αλλά απ' την άλλη τα λυπόμασταν να τα πετάξουμε. Και μιας και τα παιδιά μεγαλώνουν, τελικά αποφασίσαμε να τα κουβαλήσουμε. Ειδικά μια όμορφη γωνιά τραπεζαρίας που πολύ την αγαπήσαμε, ήταν η βασική αιτία. Από παλιότερα όταν φεύγανε συνάδελφοι κρατάγαμε κάνα τηλέφωνο από μεταφορείς. Και αρκετά νωρίς αρχίσαμε το ψάξιμο, που αποδείχτηκε μάλλον περιπετειώδες γι' αυτό κι είπα να γράψω την εμπειρία μου τώρα που ολοκληρώθηκε η διαδικασία (το κείμενο γράφεται στο χωριό, χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ και θα μεταφερθεί κάποια στιγμή!!!).

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Πώς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις οι καλές…

Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε με μέιλ πριν κάμποσο καιρό, πρωτοδημοσιεύθηκε στο μπλογκ «Ενθέματα» και το θυμήθηκα προχθές που έμαθα για τα τηλέφωνα του ΕΟΠΥΥ και πώς μειώνεται έτσι ο δημόσιος τομέας. Οι αναφορές που γίνονται μέσα δεν περιλαμβάνουν την συγκεκριμένη περίπτωση (όταν μου το έστειλαν δεν ήταν ακόμα στον αέρα), αλλά δεν αλλάζει το πράγμα - έχει το ενδιαφέρον του έτσι κι αλλιώς.

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Veolia

Την Veolia την ήξερα ως εταιρία μεταφορών στη Γερμανία. Μια εταιρία με πολλά παρακλάδια. Πρώτη φορά την είδα ως εταιρία καθαριότητας στη Στοκχόλμη. Και αργότερα στη Ζυρίχη και τώρα στη Γαλλία. Κι επειδή με την ίδια ακριβώς ονομασία την διάβασα παντού, δεν ξέρω πώς ακριβώς προφέρεται. Να τη πούμε Βεόλια; Κάπως έτσι μου έρχεται. Σύμφωνα δε με το σάιτ της, η εταιρία ασχολείται με το νερό, την ενέργεια, τα σκουπίδια και τις μεταφορές.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Γερμανική Γλώσσα

Δύσκολη γλώσσα η ρημάδα. Δύσκολη εκτός των άλλων γιατί η δομή της είναι τελείως άσχετη με τη δική μας αλλά και με πολλές άλλες δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες που ξέρω (εντάξει, μην το πάρετε της μετρητοίς, που έχω διδαχτεί εννοώ). Ακολουθεί τυποποίηση μέχρι αηδίας

Παράδειγμα: «Im aktuellen Programm Konzertante Folklore werden die vielfältigen Möglichkeiten des Akkordeons als Orchestrainstrument präsentiert». Αν θέλαμε να το μεταφράσουμε κατά λέξη και με τη σειρά που είναι γραμμένο θα λέγαμε: «στο σημερινό πρόγραμμα λαογραφικής συναυλίας θα οι διάφορες δυνατότητες το ακορντεόν ως οργάνου ορχήστρας παρουσιαστούν»

Κι όπως λέει κι έναν ανέκδοτο, η γλώσσα είναι έτσι δομημένη, για να μην διακόπτει κάποιος τους Γερμανούς όταν μιλάνε. Γιατί όταν δεν έχεις ακούσει το ρήμα (που μπαίνει πάρα πολλές φορές στο τέλος) πώς μπορείς να ξέρεις τι θέλει να πει ο άλλος!

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Ντονέρ

Το κεμπάπ είναι τούρκικο έδεσμα. Είναι το αντίστοιχο του δικού μας γύρου, που και τα δυο μπορούν να βρεθούν κάτω από την κοινή ονομασία ντονέρ. Και στη Γερμανία ειδικά έτσι το βλέπουμε συνήθως, όμως λίγο παραέξω η λέξη κεμπάπ κυριαρχεί. Είναι απίστευτο σε πόσα διαφορετικά μέρη το είδα - σχεδόν σε όλες τις πόλεις που επισκέφτηκα, αλλά και στη μέση του πουθενά στη Γαλλία, σ' ένα δρόμο επαρχιακό, χωρίς κάποια σπίτια εκεί κοντά, δεν υπήρχε δηλαδή καν χωριό, το ντονεράδικο είχε ανοίξει μόνο για τους περαστικούς!

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Πορτοκαλόπιτα

Τις προηγούμενες μέρες γιόρταζε η Μαρία κι είπαμε να φτιάξουμε ένα γλυκό και να μην πάρουμε από τα έτοιμα, όπως κάναμε άλλες χρονιές. Και διαλέξαμε μια πορτοκαλόπιτα: ένα ιδιαίτερο γλυκό που παρά το όνομά του δεν έχει πορτοκάλια παρά μόνο λίγο ξύσμα. Την πρωτοδοκιμάσαμε στον Άγιο Γεώργιο, εξ' από τη Λιβαδειά κάποιο Πάσχα πριν μερικά χρόνια και μας άρεσε. Τη θυμήθηκα κι είπα να την παρουσιάσω σήμερα.

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Το Μεγάλο Δουκάτο

Λουξεμβούργο. Μια λέξη τρεις έννοιες. Η πόλη, το κράτος και η περιοχή. Το κράτος, (να ξεκινήσω απ' αυτό) είναι το μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου. Που παρόλο που στον τίτλο του έχει τη λέξη «μεγάλο» στην πραγματικότητα είναι ένα κράτος με έκταση μόλις 2,5 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό σκάρτο μισό εκατομμύριο (45 εθνικότητες και με τρεις! επίσημες γλώσσες όπως έγραφα και τις προάλλες: τα λούξικα, τα γαλλικά και τα γερμανικά, αλλά κάθε Λούξος μιλάει αρκετά περισσότερες, αγγλικά - αλίμονο -, τη γλώσσα της καταγωγής του, τη γλώσσα των φίλων του) κι άλλους 150 χιλιάδες που έρχονται κάθε μέρα εδώ για δουλειά και επιστρέφουν μετά σπίτι τους, στη χώρα τους! Το σχήμα του είναι κάτι σαν τρίγωνο, σφηνωμένο ανάμεσα σε Γερμανία, Βέλγιο και Γαλλία, με τρεις κύριες οδικές εισόδους προς τις χώρες αυτές, ανατολικά, δυτικά και νότια αντίστοιχα. Το έχω επισκεφτεί (αν δεν κάνω λάθος) τέσσερις φορές μέχρι τώρα, καμιά απ' αυτές για να μείνω. Μια διανυκτέρευση έχω, την τελευταία φορά, πριν ένα δίμηνο, αλλά κι αυτή διερχόμενος ήμουνα κι απλά έτυχε το ξενοδοχείο να είναι εκεί. Μόνο την πρωτεύουσα έχω δει, η Μαρία που έμεινε κάμποσο καιρό πριν από ποοοολλά χρόνια, έχει κάνει και βόλτες προς την υπόλοιπη χώρα.

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Τριρ, Συνέχεια

.Την Τριρ την ξεκινήσαμε, αλλά δεν την τελειώσαμε. Ας πούμε δεν μιλήσαμε καθόλου για τις εκκλησίες της. Κι έχει κάποιες ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Τριρ

Τελευταία από τις Γερμανικές πόλεις που έχω να παρουσιάσω, η Τριρ (Trier - δεν ξέρω γιατί η Βικιπαίδεια τη γράφει με ήτα). Μια πόλη στους δρόμους του κρασιού της Γερμανίας, χτισμένη στις όχθες του Μοζέλα, παραπόταμου του Ρήνου. Την λέω τελευταία όχι από άποψη σημαντικότητας ούτε γιατί την επισκέφτηκα τελευταία. Εκεί πήγα στα τέλη του Μάη, (σε συνδυασμό με το Λουξεμβούργο). Αλλά δεν υπάρχει άλλη για παρουσίαση (εκτός κι αν γράψω κάποτε για τη Νυρεμβέργη. Που την έχω επισκεφτεί τόσες φορές, έχω βγάλει φωτογραφίες από κει σε τόσες διαφορετικές εποχές, αλλά παρόλ' αυτά δεν έγραψα σχεδόν ποτέ γι' αυτήν. Μια αναφορά μόνο κι αυτή από σπόντα. Και τότε ανακάλυψα την έλλειψη).

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Γαλλικό φαγητό

Γαλλικό φαγητό. Μάλιστα. Ποιο φαγητό μπορεί να χαρακτηριστεί γαλλικό; Τι ακριβώς σηματοδοτεί ένα φαγητό ώστε να χαρακτηριστεί γαλλικό; Ας το ξεκινήσουμε λίγο διαφορετικά. Ποιο είναι το ελληνικό φαγητό. Η απάντηση είναι διαφορετική ανάλογα τον ποιον ρωτάμε κάθε φορά. Ας πούμε, πού άνετα εγώ θα έλεγα τα ντολμαδάκια (κανονικά ή γιαλαντζί) που όμως άλλος θα το χαρακτήριζε τούρκικο και δεν θα ήταν το μοναδικό φαγητό που θα μαλώναμε με τους γείτονες σε ποιον ανήκει. Αν όμως ρωτήσουμε έναν τουρίστα φαντάζομαι πως θα πάρουμε δυο απαντήσεις: Μουσακά και σουβλάκι. Κι όταν λέμε σουβλάκι εννοούμε αυτό που έχει πέντε κομμάτια κρέας πάνω του, αυτό π.χ. που πουλάει η «Λειβαδιά» στην Αθήνα στη γωνία Κάνιγγος και Γλάδστονος, αυτό που λέγανε σουβλάκι παλιά πριν επικρατήσει η τουρκομερίτικη πίτα (το ντονέρ κεμπάπ είναι ένα φαΐ που το βρήκα σε κάθε πόλη της Ευρώπης που πήγα, είτε το περίμενα είτε όχι και το πιο εκπληκτικό το είδα και μέσ' τη μέση του δρόμου, μέσ' την ερημιά) που έκανε όλα τα τυλιχτά της Αθήνας σουβλάκια και που κάνει τους Σαλονικείς να βγαίνουν δικαιωμένη στη διαμάχη τους.


Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Λίνταου, συνέχεια

Για το Λίνταου μιλάγαμε στην προηγούμενη δημοσίευση. Οπότε και για σύνδεση με τα προηγούμενα, άποψη του λιμανιού από το καραβάκι μέσα. Και ο καινούριος ο φάρος, και ο παλιός και το λιοντάρι κι ένα βαρκάκι να βγαίνει.

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Λίνταου

Το Λίνταου (Lindau) είναι μια επαρχιακή πόλη, μικρή για τα δεδομένα της Γερμανίας αλλά στο συνηθισμένο μέγεθος για τα ελληνικά δεδομένα: έχει γύρω στις 25 - 30 χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στα 400 μέτρα υψόμετρο στις όχθες της λίμνης της Κωνστάντιας, την οποία η Γερμανία μοιράζεται με την Αυστρία και την Ελβετία. Εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε την τελευταία μας εκδρομή από το Μόναχο, αν και είχαμε βρεθεί εκεί πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες! Μόνο που τότε, αφενός γιατί πήγαμε αργά τ' απόγεμα (δεν το 'χαμε προγραμματίσει, μας προέκυψε καθοδόν) αφετέρου γιατί φάγαμε και κάμποση ώρα να ψάχνουμε για ξενοδοχείο (και σιγά που βρήκαμε) και μετά για το πού να βρούμε χώρο να παρκάρουμε το αυτοκίνητο, λίγα πράγματα είδαμε. Αυτό που σίγουρα διαπιστώσαμε ήταν πως ήταν ένα μέρος με πολύ τουρισμό κι αυτό γιατί θύμιζε νησί. Δηλαδή είναι νησί, αλλά και όλο το στυλ θύμιζε καλοκαιρινή νύχτα σε ελληνικό νησί.

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Ασφάλεια στη Γαλλία

Υπάρχει ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στη Γαλλία κι ειδικά στην περιοχή του Παρισιού; Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Πέρα απ' τις πολλές προειδοποιήσεις για τους πορτοφολάδες στα περισσότερα απ' τα πολυσύχναστα μέρη έπεφτα συνέχεια και πάνω σε περιπολίες στρατιωτών με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Αυτό τώρα είναι καθησυχαστικό; Για μένα όχι. Γιατί ας πούμε πως στο πάρκο των Βερσαλλιών (απ' όπου η πάνω φωτογραφία) γίνεται κάτι. Μπαίνει κάποιος τρομοκράτης. Ή ακόμα χειρότερα υποθέτουν πως κάποιος είναι τρομοκράτης. Έτσι όπως τους είδα, θ' άρχιζαν να πυροβολούν. Αλλά είναι σίγουρο πως οι σφαίρες δεν θα έπαιρναν και κάποιον άσχετο;

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Παλίρροια

Για το θέμα της παλίρροιας έχω διαβάσει πολλά και διάφορα. Είτε επιστημονικά είτε από τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι που αρκετές φορές την αναφέρει. Το θέμα το δίδαξα κιόλας, στα πλαίσια του μαθήματος της Αστρονομίας για τα φαινόμενα που προκαλεί η βαρυτική επίδραση της σελήνης στη γη. Όμως το έλεγα χωρίς να το έχω πλήρως συνειδητοποιήσει. Γιατί μπορεί τα «τρελά» νερά της Χαλκίδας να δίνουν μια αίσθηση του φαινομένου, αλλά άλλο αυτό κι άλλο να βλέπεις τη στεριά να χάνεται από μπροστά σου. Κι αυτό το είδα στο Σεν Μαλό που είχαμε πάει τον περασμένο μήνα (κι η Αγγλία της Κρίστι είναι ακριβώς απέναντι, μόνο η Μάγχη μας χώριζε). Στην πάνω φωτογραφία είναι ένα καστράκι μπροστά από την τειχισμένη πόλη. Είναι βραδάκι κι ο γλάρος κάθεται στο τείχος της πόλης.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Προτάσεις

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φόρουμ του Ισοκράτη (συμμετέχουν μόνο εγγεγραμμένα μέλη). Το αναδημοσιεύω κι εδώ σαν ένα σύνδεσμο ανάμεσα στα δυο κομμάτια που με απασχόλησαν και έχουν σχέση με αυτό που ασχολήθηκα τα τελευταία τρία χρόνια: την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικά και ειδικά στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (όπως είναι ο επίσημος τίτλος). Το κείμενο είναι ο αποχαιρετισμός μου προς του συναδέλφους και μη που συμμετείχαν όλο αυτόν το καιρό στα φόρουμ μαζί με μένα.