Αμβούργο, Σπάιχερστανττ

Στανττ (Stadt) στα Γερμανικά είναι η πόλη. Και η γερμανική γλώσσα φτιάχνει σύνθετες λέξης που το πρώτο μέρος είναι ο χαρακτηρισμός του δεύτερου. Έτσι χτες έγραφα για την Άλτστανττ, την παλιά την πόλη. Σήμερα για την Σπάιχερστανττ (Speicherstadt), την Αποθηκούπολη θα μπορούσαμε να το πούμε αν θέλαμε να μείνουμε στη μονοκόμματη λέξη που επειδή η δικιά μας γλώσσα δεν συνηθίζει τέτοια κόλπα, θα το αποδώσω σαν η πόλη με τις αποθήκες (αφού αυτό θα πει το Σπάιχερ). Πρόκειται για το κομμάτι του Αμβούργου, κοντά στο λιμάνι (βέβαια), που έχει τα κτίρια με τις αποθήκες των εμπορευμάτων που έρχονταν εδώ από διάφορα μέρη του κόσμου κι έπρεπε να μείνουν κάπου μέχρι νάρθει η ώρα τους να προωθηθούν για άλλους προορισμούς ή στην κατανάλωση.

Αμβούργο, Άλτστανττ

Άλτστανττ σημαίνει παλιά πόλη. Είναι συνήθως η καρδιά της κάθε (γερμανικής) πόλης και διατηρείται όσο το δυνατό περισσότερο όπως ήταν τότε που φτιάχτηκε. Και, λογικά, σε κάθε εκδρομή, πρώτα γνωρίζεις την αλτστανττ κι ύστερα κάνεις βόλτες παραέξω, ανάλογα με το χρόνο που έχεις. Κι αφού κάναμε μια σύνδεση με το Αμβούργο (Hamburg) μέσω του σιδηροδρομικού του σταθμού, ας αρχίσουμε πάλι την περιήγηση στην πόλη. Και από πού αλλού θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσω εκτός απ' την άλτστανττ; Λέω πάλι γιατί για το Αμβούργο είχα ξαναγράψει το καλοκαίρι που το είχαμε επισκεφθεί για πρώτη φορά. Θα προσπαθήσω να μην επαναλάβω αυτά που έγραφα τότε, ούτε να βάλω φωτογραφίες παρόμοιες μ' εκείνες. Εξάλλου, εκείνη τη φορά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης το είδαμε μέσα από το λεωφορείο ενώ τώρα το περπατήσαμε ή χρησιμοποιήσαμε τα μέσα. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ και πάλι στην παλιά πόλη και το δημαρχείο. Το δημαρχείο που είναι η έδρα της κυβέρνησης του κρατιδίου - πόλης του Αμβούργου. Ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων και επιβλητικό. Ο αριθμός των δωματίων συναγωνίζεται επάξια αυτόν του παλατιού του Μπάκινχαμ.

Αμβούργο, ο Σταθμός

Το καλοκαίρι είχα βρεθεί στο Αμβούργο και έγραψα μερικά πράγματα γι' αυτό. Αλλά το Μάρτη ξαναπήγα στην πόλη για να τη δω καλύτερα, μιας και την πρώτη φορά μου φάνηκε λίγο. Έτσι, λέω ν' αρχίσω να συμπληρώνω σήμερα τα του Αμβούργου. Πολλά είδαμε, πολλές φωτογραφίες βγάλαμε, τις έφτιαξα, τις τακτοποίησα και είναι έτοιμα για επεξεργασία. Να γραφτούν δηλ. τα κείμενα. Και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. Ποια σειρά να κρατήσω. Είναι τόσα πολλά, που τάχω χάσει. Βγήκε πράγμα για καμιά δεκαριά μέρες, αν και δεν είμαι σίγουρος αν θα τα  βγάλω συνεχόμενα. Μη μας πέσει και βαρύ. Τέλος πάντων. Ας ξεκινήσω και βλέπουμε. Και λέω να ξεκινήσω από ένα στάνταρ σημείο: τον κεντρικό σιδηροδρομικά σταθμό. Εξάλλου οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι (Deutsche Bahn) ήταν αυτοί που μου πρόσφεραν το ταξίδι αυτό. Επάνω μια άποψη, η μια πλευρά του σταθμού. Να σημειώσω εδώ πως τα τρένα με προορισμό (ή αφετηρία) το Αμβούργο (ακόμα και αυτά των μεγάλων αποστάσεων όπως εκείνα που ερχόμασταν από Μόναχο) σταματάνε σε τέσσερις σταθμούς, ο ένας μάλιστα πολύ κοντά στον κεντρικό που δεν κατάλαβα γιατί.

Ανοιξιάτικη Γιορτή 2011

Είχα γράψει και πέρυσι γι' αυτήν. Αλλά μιας και είναι ετήσια, επανέρχομαι. Η "Ανοιξιάτικη Γιορτή" (αυτό σημαίνει κατά λέξη το "Frühlingsfest") γίνεται σε διάφορες πόλεις. Όπως έχω γράψει πολλές φορές οι Γερμανοί είναι πανηγυρτζίδες. Τους αρέσουν τα πανηγύρια και πάνω που τελειώνει το ένα αρχίζει το άλλο. Ας πούμε τώρα που τέλειωσε η γιορτή της άνοιξης ετοιμάζονται για το καλοκαιρινό Τούλγουντ. Πάλι μαγαζάκια, πάλι μουσικές, ίσως εδώ όχι λούνα παρκ ή ίσως όχι τόσο έντονη η παρουσία του, είναι πιο κουλτούρα.

Ωράρια

Αφορμή για το σημείωμα αυτό ήταν η προτροπή της Γερμανίδας πρωθυπουργού (καγκελάριο λένε την αντίστοιχη θέση, αλλά είναι το ίδιο) στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να κάνουν λιγότερες διακοπές! Κι επειδή μου φάνηκε παράξενο είπα να γράψω ό,τι ξέρω σχετικά. Ούτε μελέτη είναι το σημερινό, ούτε έχει άμεσα συμπεράσματα αφού ούτε δουλεύω σε γερμανική υπηρεσία ούτε έχω άμεσα σχέση με Γερμανούς για να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει. Τότε; τι νόημα έχει να γράψω σχετικά; Ε, κάτι θα βρεθεί, τα συμπεράσματα τα βγάζει ο καθένας στο τέλος.

Ελεύθερος Ανταγωνισμός

Για άλλη μια φορά άρχισαν να έρχονται διαμαρτυρίες για τη διαφορά που παρατηρείται στις τιμές του ΙΚΕΑ ανάμεσα σε Ελλάδα και άλλες χώρες. Για το θέμα είχα γράψει πολύ νωρίς, σχεδόν με το που ξεκίνησε το ιστολόγιο αυτό. Και δεν ξεκίνησα να γράφω σήμερα για να ξαναγράψω τα ίδια. Το θέμα μού 'χει κάτσει στο μυαλό εδώ και καιρό. Για μένα η αφορμή ήταν οι τουαλέτες στο σταθμό του Μονάχου! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε το γίνεται με τον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων εδώ.

Σκύλοι εν Ελλάδι

Έχω γράψει για το πόσο καλά περνάνε οι σκύλοι στη Γερμανία. Για την ιδιαίτερη αντιμετώπιση που έχουν. Που θεωρείται πολύ φυσιολογικό στα μέσα μεταφοράς να βρίσκεται δίπλα σου ένας σκύλος. Πως στα πάρκα οι ιδιοκτήτες των σκύλων τους βγάζουν για βόλτα και φροντίζουν να μην αφήνουν τα "αποτυπώματά" τους έχοντας βάλει σε πολλά σημεία κουτιά με σακούλες γι' αυτή τη δουλειά. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν είδα τέτοια κουτιά και στην Αθήνα. Πότε γίναμε τόσο φιλόζωοι και δεν το πήρα χαμπάρι. Ένας χρόνος απουσίας αλλά με μεγάλες αλλαγές (όχι, δεν μιλάω για τα οικονομικά. Αυτά και τα μαθαίνω και τα αισθάνομαι, αφού μένω στη Γερμανία αλλά πληρώνομαι από την Ελλάδα).

Ζυρίχη 3

Ε, ως το τρίτο κι η αλήθεια, καιρός να τελειώνουμε σήμερα με τη Ζυρίχη. Αυτό που μας παρακίνησε να δούμε κι άλλο την πόλη ήταν η δυνατότητα να τη δούμε από ψηλά! Κι όχι ανεβαίνοντας σε κάποιο καμπαναριό ή κάποιον πύργο τηλεόρασης όπως αλλού αλλά ανεβαίνοντας, απλά, στα ψηλά της πόλης. Γιατί η πόλη δεν είναι μόνο αυτή που βρίσκεται δίπλα στο κανάλι (ή τη λίμνη). Αλλά και πάνω σε ύψωμα.

Ζυρίχη 2

Η Ζυρίχη ακουμπάει στην ομώνυμη λίμνη. Δεν λέω είναι χτισμένη, γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι της είναι μακρυά απ' αυτήν. Θα μου πείτε γιατί τα Γιάννενα (τα οποία πάντα θυμάμαι με νοσταλγία) πόσο πάνω στη λίμνη είναι χτισμένα; Σωστή η παρατήρηση, τη δέχομαι και πάμε παρακάτω. Κι αν η Ζυρίχη δεν θυμίζει Γιάννενα μήπως θυμίζει Πάτρα με το λουλουδένιο ρολόι (αν και της τελευταίας δεν ξέρω αν δουλεύει ακόμα) και με τον Πατραϊκό στη θέση της λίμνης;

Ζυρίχη

Έχω κάποιους τουριστικούς οδηγούς από το Λόνλι Πλάνετ που τους είχα μαζέψει πριν αρκετά χρόνια όταν τους έδινε η εφημερίδα "το Έθνος". Είναι αρκετοί, από διάφορα μέρη του κόσμου. Απ' αυτούς, έχω πάρει μαζί μου όσους αναφέρονται σε προορισμούς στην κεντρική Ευρώπη ή σε άλλα μέρη που μπορεί να βρεθώ από εδώ και (αν το θυμηθώ) πριν πάω σε έναν προορισμό ρίχνω μια ματιά για το τι μπορώ να δω εκεί που θα βρεθώ. Μέσα σ' αυτούς ήταν και η Ζυρίχη (και άλλα μέρη τελικά της Ελβετίας). Πριν ξεκινήσουμε λοιπόν για τη Ζυρίχη έριξα μαι ματιά και το μόνο -ουσιαστικά - που είχε να προτείνει ήταν να δω το μεγαλύτερο ρολόι του κόσμου που βρίσκεται σε ένα καμπαναριό. Το είδα, κι έτσι είπα να ξεκινήσω την παρουσίαση της Ζυρίχης απ' αυτό!

Ο Μάικλ στο Μόναχο

Βόλτα στο Μόναχο κάναμε και στη βάση ενός αγάλματος είδαμε ένα ποικιλόχρωμο σωρό. Ήταν βραδάκι και δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για φωτογραφίες, αλλά για να δούμε λίγο πολύ για τι πρόκειται μπορούσαμε από το φως που έπεφτε από τα διπλανά μαγαζιά. Το είδαμε και πάθαμε. Ένα αφιέρωμα στον Μάικλ Τζάκσον! Στο Μόναχο! Με δεκάδες φωτογραφίες κολλημένες στη βάση του αγάλματος, με κεράκια που άναβαν (δείγμα ότι ήταν πρόσφατα) με καρδούλες με αφιερώσεις και άλλα σχετικά με τη λατρεία (γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται) του αγίου Μάικλ! Είπαμε ρε παιδιά, αλλά όχι κι έτσι πια. Τι 'ταν αυτό.

Ανακύκλωση - Σκουπίδια

Πολλές φορές διαβάζουμε για το ότι στην Ελλάδα πάσχουμε στην διαχείριση των σκουπιδιών, ενώ στας Ευρώπας ο διαχωρισμός γίνεται στην πηγή και η ανακύκλωση γίνεται σε μεγάλο βαθμό. Για το θέμα έχω ξαναγράψει τις πρώτες μέρες που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ. Οι εμπειρίες μετά από τόσο καιρό αφενός και αυτά που ακούγονται ή γράφονται στις εφημερίδες στην Ελλάδα με κάνουν να επαναφέρω το θέμα.

Προβλήματα

Χθες όλη μέρα το μπλογκ είχε πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν ήταν από μένα αλλά από τον σέρβερ. Ζητάω συγγνώμην από όσους μπήκαν άδικα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Πρέπει να ήταν γερό το πρόβλημα του blogger.com γιατί κράτησε ανέλπιστα πολλές ώρες. Στην αρχή μπορούσα να διαβάσω μέχρι τη δημοσίευση της Πέμπτης 12 του μήνα. Μετά γύρισε πιο πίσω, στην Τετάρτη 11. Κι είχα και μια αλλαγή στη μορφή που επέστρεψε κι αυτή. Τώρα είναι εντάξει. Ανέβηκε και το Τύμπινγκεν που ήταν έτοιμο και δεν μπορούσα να το ελέγξω όλη μέρα.

Τύμπινγκεν

Το Τύμπινγεν (Tübingen) είναι μια πόλη (με πανεπιστήμιο από το 1477!) καμιά 40αριά χιλιόμετρα απ' τη Στουτγάρδη προς το νότο (και καμιά ώρα με το τρένο). Έχει γύρω στις 84 χιλιάδες κατοίκους απ' τους οποίους οι 24 χιλιάδες είναι φοιτητές κάτι που λέει πολλά για το πώς είναι η ζωή στην πόλη (με μέση ηλικία κατοίκων κάτω από τα 40 χρόνια)!

Αεροδρόμιο Στουτγάρδης

Τις μέρες που μείναμε στη Στουτγάρδη αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και το εκεί αεροδρόμιο. Έχοντας την εξαιρετική εμπειρία από το αεροδρόμιο του Μονάχου, είπαμε να δούμε πώς είναι ένα ακόμα γερμανικό αεροδρόμιο. Βασικά, θα ήθελα να δω το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης που είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου και στο οποίο είχα σταματήσει πριν χρόνια για λόγους που δεν θυμάμαι πια τώρα, μάλλον πρέπει να πήγαινα για Ντίσελντορφ και κάτι έγινε. Εν πάση περιπτώσει, δεν θυμάμαι πολλά μιας και ήμασταν σε μια αίθουσα αναμονής, άρα δεν είχα την ευκαιρία να το δω, πέρα απ' το γεγονός ότι πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τότε.

Στουτγάρδη, Συνέχεια

Για σύνδεση με τα χτεσινά να ξεκινήσω από την Σλόσπλατς. Το νέο ανάκτορο που σήμερα χρησιμοποιείται ως κυβερνείο. Ως εκ τούτου δεν είναι επισκέψιμο. Πάντως, τα αγάλματα στη στέγη είναι δύσκολο να τα μετρήσει κανείς.

Στουτγάρδη

Γενική άποψη της πόλης. Μια σύγχρονη μεγαλούπολη.

Στη Στουτγάρδη δουλεύω, αλλά για τη Στουτγάρδη δεν έχω γράψει. Κι αυτό γιατί εκεί πάω, κάνω το μάθημα και φεύγω. Λίγες οι φορές που έχω διανυκτερεύσει εκεί ή έστω που να έχω κάνει τη βόλτα μου. Βρέθηκα να μένω στην πόλη με την ευκαιρία των διακοπών της Αποκριάς. Όπως έχω γράψει, η Μαρία είχε διακοπές τη βδομάδα της Καθαράς Δευτέρας ενώ εγώ δεν ήταν σίγουρο. Έτσι κλείσαμε ξενοδοχείο στη Στουτγάρδη κι αν μεν είχα διακοπές (όπως και τελικά έγινε) θα μπορούσαμε να κάνουμε καμιά βόλτα παραπάνω, αν όχι θα γνωρίζαμε την πόλη και μόνο. Είχα διακοπές κι έτσι γνωρίσαμε την πόλη αλλά και το Λούντβιγκσμπουργκ που παρουσίασα την περασμένη βδομάδα, αλλά και το Τύμπινγκεν και τη Ζυρίχη που έπονται. Αλλά κάθε πράγμα στην ώρα του.

Τουριστική Εκμετάλλευση

Πολλές φορές λέμε για την Ελλάδα πως το μόνο που έχουμε να προσφέρουμε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή είναι ο τουρισμός. Πως ο τουρισμός είναι το μεγάλο ατού της οικονομίας μας. Πως είμαστε γκαρσόνια και καμαριέρες της Ευρώπης (και όχι μόνο) κλπ. Δυστυχώς, κάνοντας μερικές συγκρίσεις για το πώς αξιοποιούν το προϊόν τουρισμός εδώ (στη Γερμανία αλλά όχι μόνο) βλέπω ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω στο θέμα. Γιατί ναι μεν έχουμε όμορφες θάλασσες και καταπληκτικά τοπία κλπ αλλά δεν έχω δει να γίνεται πραγματική εκμετάλλευσή τους. Ιδού ορισμένα παραδείγματα πώς βγάζουν χρήμα εδώ από τον τουρισμό.

Λίμνες και Πάλι

Όπως είχα γράψει πριν κάνα δίμηνο, ψάχνοντας τη γερμανική Βικιπαίδεια για πληροφορίες για όλες τις λίμνες - λούτσες που βρίσκονται βόρεια του Μονάχου, βρήκα πως υπάρχει άλλη μια παρόμοια λίμνη η Όλχινγκερ Ζέε (Olchinger See). Έτσι λοιπόν την επισκέφθηκα να ολοκληρώσω τις γνωριμίες μου κι εκεί ανακάλυψα πως στην πραγματικότητα ήταν δύο. Δίπλα στην Όλχινγκερ βρίσκεται η Γκρέμπεντσέλερ Ζέε (Gröbenzeller See). Αλλά ας τις πάρουμε μία - μία, να μην μπερδευόμαστε.

Λούντβιγκσμπουργκ Συνέχεια

Συνέχεια με το Λούντβιγκσμπουργκ. Σήμερα θα επισκεφτούμε το εσωτερικό του παλατιού. Εδώ επιτρεπόταν η φωτογράφηση, ο μόνος περιορισμός ήταν ο χρόνος και το τρέξιμο να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τη βόλτα μας. Πριν όμως ξεκινήσουμε, να πω χρόνια πολλά στην Ειρήνη. Βλέπετε σήμερα γιορτάζει η κόρη μου! Βέβαια, το "Ειρήνη" δεν ήταν αναφορά σε όνομα αγίας αλλά στην άλλη την Ειρήνη. Αυτήν που όλοι επιθυμούμε και ευχόμαστε. Όλοι; Όχι όλοι. Κάτι έμποροι όπλων και κάτι επαγγελματίες της ειρήνης και του πολέμου μάλλον όχι, αλλά οι υπόλοιποι θέλουμε Ειρήνη. Έτσι, μάλλον θα έπρεπε να γιορτάζει 21 Σεπτέμβρη. Αλλά δεν πειράζει, τις ευχές δεν υπάρχει λόγος να τις τσιγκουνευόμαστε. Ειρήνη μου, Χρόνια Καλά και Πολλά.

Λούντβιγκσμπουργκ

Λέω να μην αφήνω να περνάει πολύς καιρός από τότε που πήγα σ' ένα μέρος μέχρι να το παρουσιάσω. Μην γίνει όπως με το Άμστερνταμ που πέρασε εξάμηνο (και σε άλλα παραπάνω). Έτσι σήμερα θα γράψω γι το Λούντβιγκσμπουργκ (Ludwigsburg) που μπορεί να το δει κανείς στα Ελληνικά και Λούντβιχσμπουργκ μιας και εκείνο το -ig ακούγεται κάτι ανάμεσα σε -ιγκ και -ιχ (και μάλλον προς το δεύτερο) αλλά εμένα δεν μου πάει να το γράφω έτσι. Το Λούντβιγκσμπουργκ, λοιπόν, είναι μια πόλη περίπου 90 χιλιάδων κατοίκων, πολύ κοντά στη Στουτγάρδη, αποτελεί ουσιαστικά προάστιό της. Την επισκέφτηκα πριν δυο μήνες περίπου, στη διάρκεια των αποκριάτικων διακοπών.

Αγορά Εργασίας στη Γερμανία

Σύμφωνα με μια είδηση που διάβασα σήμερα αν και τη βρήκα(!) από χτες η Γερμανία ανοίγει τα σύνορά της για εργαζόμενους απ' όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκτός από Βουλγαρία και Ρουμανία ακόμα). Θέλει ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Κι αν έτσι συμβαίνει για τις χώρες αυτές, όπως καταλαβαίνει εύκολα κάποιος, προφανώς και θέλουν κόσμο. Ειδικευμένο. Γιατί οι Γερμανοί δεν σπρώχνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν και να ειδικευτούν. Αλλά εισάγουν έτοιμους επιστήμονες κλπ εργαζόμενους.
Αυτό για όσους ρωτούν αν υπάρχουν δουλειές στη Γερμανία!

Κι ένα συμπλήρωμα μερικές μέρες μετά: Στην Ελλάδα, ο κόσμος επιστρέφει στο χωριό! Η δική μου εμπειρία λέει ότι πολλοί μετακομίζουν και στο εξωτερικό. Κι η Γερμανία είναι ένας απ' τους προορισμούς αυτούς. Βασικός θα έλεγα.

Εισιτήρια Αστικών Συγκοινωνιών εν Αθήναις

Όπως έγραφα χτες, οι μέρες τις παραμονής μου στην Ελλάδα ήταν γεμάτες. Μεταξύ των άλλων, έπρεπε να γίνουν και διάφορες δουλειές που ήταν σε εκκρεμότητα γιατί έπρεπε να διεκπεραιωθούν από μένα προσωπικά. Κάποιες απ' αυτές ήταν στο κέντρο της Αθήνας και για άλλη μια φορά έχοντας την εμπειρία των εδώ μετακινήσεων με τις αστικές συγκοινωνίες, είπα να κάνω κάτι αντίστοιχο κι εκεί. Κι ενώ δεν υπήρξε πρόβλημα ως προς το χρόνο που χρειάστηκε το λεωφορείο να με μεταφέρει από την Κηφισιά μέχρι το Πεδίο του Άρεως (40 λεπτά έκανε, χρόνος ικανοποιητικός πιστεύω, κι άλλο τόσο πίσω), ε, να μην μούρθει και κάτι ανάποδα; Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να έχω να λέω.

Επιστροφή

Αναμονή. Ας χαζέψουμε τα αεροπλάνα που περνάνε από μπροστά μας

Τέλειωσαν και οι διακοπές του Πάσχα. Δυστυχώς, όπως όλα τα καλά, δεν κράτησαν για πολύ. Πότε φύγαμε για την Ελλάδα, πότε επιστρέψαμε, ούτε που το κατάλαβα. Το γεγονός πάντως είναι πως επιστρέψαμε και άντε πάλι στα ίδια. Άντε ξανά πρωινό (δηλ. τι πρωινό, περίπου αχάραγα ακόμα) ξύπνημα, άντε πάλι με τις ώρες στο τρένο. Άντε να δούμε πόσο ακόμα.