Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Χρόνια Πολλά

Άντε, και του χρόνου το Πάσχα. Χρόνια καλά και πολλά σε όλους εορτάζοντες (πρώτιστα) και μη. Ευχαριστώ για τις ευχές και να βάλω λίγα μεζεδάκια, λόγω της ημέρας! Ετοιμαζόμαστε για το πασχαλινό τραπέζι. Το κατσικάκι γυρίζει στη σούβλα (τυλιγμένο σε λαδόκολλα, παραλλαγή που έμαθα απ' τον κουμπάρο μου πριν πολλά χρόνια και που βοηθάει το ψητό να κρατάει το ζουμί του αλλά και να ψήνεται πιο γρήγορα) ενώ και η παπούδα (συνταγή της Τούλας απ' τις Σέρρες) έχει μπει στο φούρνο!

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Πασχαλινές Διακοπές

Οι δημοσιεύσεις συνεχίζονταν μέχρι σήμερα γιατί μέχρι και σήμερα ακόμα πάμε σχολείο. Από αύριο επιτέλους αρχίζουν οι διακοπές του Πάσχα. Είπαμε ότι το κάθε κρατίδιο της Γερμανίας έχει διαφορετικές ημέρες διακοπών τόσο ως ημερομηνίες (φροντίζουν να υπάρχουν αποστάσεις για αν μην γίνεται αδιαχώρητο στους δρόμους - τώρα και γίνεται χαμός, σκεφθείτε να φεύγαν και να γύριζαν όλοι μαζί!) όσο και σε αριθμό ημερών. Κι ως προς αυτό το τελευταίο το Ελληνικό κράτος έχει κάνει μια προσπάθεια να εξισώσει τις διακοπές κόβοντας ή προσθέτοντας αργίες για τα Ελληνικά σχολεία (τά 'χω ξαναγράψει αυτά). Οι Γερμανοί δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Όμως, ως προς την έναρξη και τη λήξη ακολουθούμε αυτά που ορίζει το κάθε κρατίδιο. Έτσι, στη Βαυαρία που είναι η Μαρία τα σχολεία έχουν κλείσει απ' την Παρασκευή (ή τη Δευτέρα - άλλο ένα τέχνασμα, άλλοι υπολογίζουν και τα Σαββατοκύριακα κι άλλοι όχι) ενώ στη Βάδη - Βυρτεμβέργη που είμαι εγώ κλείνουν την βδομάδα μετά το Πάσχα ενώ και την αυριανή μέρα δεν γίνονται μαθήματα (αυτό που λέγαμε, να βγάλουμε απ' το λογαριασμό τις 4 μέρες αργίας του Πάσχα)! Στο Αμβούργο για παράδειγμα κλείνουν μόνο την άλλη βδομάδα! Αλλά εντάξει, εκεί δεν είναι πολύ θρησκευάμενοι!

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Νύμφενμπουργκ Ανοιξιάτικο

Για το Νύμφενμπουργκ έχω γράψει το Γενάρη αρκετά. Αλλά επειδή Νύμφενμπουργκ δεν είναι μόνο το παλάτι αλλά και το πάρκο και τα κτίρια που υπάρχουν μέσα σ' αυτό και τα άλλα που υπάρχουν γύρ' απ' το παλάτι και πάει λέγοντας κι επειδή είναι κοντά μας κι η πρόσβαση είναι εύκολη κι επειδή μας αρέσει έχουμε πάει μέχρις εκεί αρκετές φορές και θα πάμε ακόμα κι άλλες. Κι επειδή όταν ξαναπάμε μάλλον θα έχει κι άλλο σημείωμα όπως αυτό, είπα να τα ομαδοποιήσω όλα τα σχετικά σημειώματα κάτω από μια ομώνυμη ετικέτα. Το τελευταίο διάστημα, όταν συζητούσαμε πού να πάμε, η Μαρία πρότεινε μόνιμα το Νύμφενμπουργκ για βόλτα κάπου μέσα στο Μόναχο. Εγώ έλεγα να το αφήσουμε για τον άλλο μήνα, να έχει μπει για τα καλά η άνοιξη και το αναβάλαμε. Αλλά μέχρι πότε; Έτσι την Κυριακή είπα το μεγάλο ναι και κάναμε τη βόλτα μας από κει. Στόχος μας να δούμε το Μονόπτερο (έχει κι εδώ έναν εκτός απ' τους Εγγλέζικους κήπους) και τον "καταρράκτη". Και σήμερα έχω κάποιες φωτογραφίες από εκεί, πριν προλάβουν να παλιώσουν!

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ZAAP - IPTV, Έξι Μήνες Μετά

Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που έγραφα για την ΖΑΑΡ - IPTV. Στο διάστημα αυτό έχω χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο προϊόν αρκετά, έχω μιλήσει με άλλους που το έχουν αγοράσει κι αυτοί, ενώ κάποιοι προβληματισμοί είχαν γραφτεί ως σχόλια στην προηγούμενη δημοσίευση. Έλεγα να προσθέσω ένα σχόλιο κι εγώ μετά από τόσο καιρό, όμως αφενός μεν θα ήταν μεγάλο κι αφετέρου άγνωστο πόσοι θα το έπαιρναν χαμπάρι. Έτσι αποφάσισα να βάλω μια καινούρια δημοσίευση που και να απαντάει στους προβληματισμούς αλλά και να μεταφέρω την εμπειρία έξι και βάλε μηνών με το ΖΑΑΠ. Όσα γράφονται εδώ είναι καθαρά προσωπικές απόψεις και προβληματισμοί και δεν έχουν συζητηθεί με οποιονδήποτε τρόπο με την εταιρία (επειδή είναι θετικές, θέλω να πω πως δεν κάνω διαφήμιση).

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Για Ψώνια

 Χθες Σάββατο, βγήκαμε μια βόλτα για ψώνια σ' ένα καινούριο σουπερμάρκετ. Καινούριο τρόπος του λέγειν. Παλιά εταιρία, άνοιξε πριν μερικούς μήνες σε καινούριο χώρο, εκεί που παλιότερα, όταν πρωτοήρθα ήταν το Ρεάλ της περιοχής μας. Μιας και δεν θέλαμε πολλά ψώνια είπαμε να κάνουμε μια βόλτα απ' αυτό να το γνωρίσουμε και πέσαμε στην περίπτωση. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται κάθε Σάββατο. Πάντως χθες, ήταν στημένο απ' έξω ένα πανηγύρι. Η σοκολάτα Μίλκα είχε στήσει ένα χώρο που πούλαγε μπλουζάκια καπελάκια κλπ, έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες τα μικρά παιδιά και γενικά είχε μια εξωτερική προβολή παράλληλα με μέσα στο κατάστημα που κάποια προϊόντα της ήταν σε τιμές προσφοράς.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Φλάνδρα

Ως Φλάνδρα ορίζεται μια αρκετά μεγάλη περιοχή που όπως έγραφα προχθές αποτελεί το ένα από τα τρία τμήματα του Βελγίου με τις (ανεξάρτητες) Βρυξέλλες να παίζουν το ρόλο γεφυροποιού αλλά να ανήκουν χωροταξικά σ' αυτήν. Βρίσκεται στο βορρά της χώρας (άλλη μια διαμάχη βορρά - νότου)! Η γλώσσα που μιλιέται είναι τα φλαμανδικά - πρόκειται ουσιαστικά για μια παραλλαγή των Ολλανδικών, εξάλλου και μια περιοχή της Ολλανδίας (αυτή που βρίσκονται τα Ζέελαντ) λέγεται Φλάνδρα - και σ' αυτή τη γλώσσα είναι γραμμένα τα πάντα στην περιοχή (ονόματα δρόμων, πόλεων κλπ - αυτή είναι η επίσημη γλώσσα εδώ). Το άλλο τμήμα του Βελγίου είναι η Βαλλωνία που μιλάει Γαλλικά (άντε και λίγα Γερμανικά στα ανατολικά) και όλα είναι γραμμένα στα Γαλλικά ενώ στις Βρυξέλλες όλα είναι δίγλωσσα (αν και αν μιλάς Γαλλικά δεν έχεις πρόβλημα αφού οι Φλαμανδοί, συνήθως, ξέρουν Γαλλικά ενώ οι Βαλλώνοι, πάλι συνήθως, δεν ξέρουν Φλαμανδικά). Στην Φλάνδρα υπάρχουν κάποιες πολύ όμορφες πόλεις. Φτάνοντας εμείς στο Βέλγιο, όπως ερχόμασταν απ' την Ολλανδία, φυσικό κι επόμενο να μπούμε στη Φλάνδρα. Επιλέξαμε ν α κάνουμε μια πρώτη στάση στη Γάνδη. Δυστυχώς, η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη για φωτογραφίες και δεν είχαμε και πολλή ώρα στη διάθεσή μας να την απολαύσουμε αλλά πήραμε μια γεύση κι ίσως κάποια στιγμή να επαναλάβουμε την επίσκεψη.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Ατόμιουμ

Το Ατόμιουμ είναι ένα άλλο ένα σήμα των Βρυξελλών. Δεν το είχα επισκεφθεί, και μάλλον το έβλεπα με μισό μάτι. Αλλά μιας και επισκέφθηκα αρκετές φορές την πόλη και μιας και δεν έχει πολλά ενδιαφέροντα (κατά τη γνώμη μου) την τελευταία φορά είπα να πάω μια βόλτα κι απ' αυτό. Και τελικά δεν θεωρώ πως έκανα άσχημα - ίσα ίσα ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Το Ατόμιουμ, που παριστάνει ένα άτομο σιδήρου λέει, αποτελείται από εννιά σφαίρες. Φτιάχτηκε για μια διεθνή έκθεση που έγινε στις Βρυξέλλες το 1958 κι ενώ η αρχική πρόβλεψη ήταν πως μετά το τέλος της έκθεσης θα απομακρυνθεί, αυτό έχει μείνει, έχει αποκτήσει εμβληματικό χαρακτήρα και αποτελεί πηγή εσόδων (ιστορία παρόμοια με τον πύργο του Άιφελ)!

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Βρυξελλών Συνέχεια

Όπως έγραφα χτες, το πιο προβεβλημένο σήμα των Βρυξελλών είναι το Μάνεκεν Πις (Manneken Pis). Τι είν' αυτό; Ένα μπρούτζινο αγαλματάκι που δείχνει ένα αγοράκι που κατουράει! Κατά την παράδοση, το παιδάκι είχε χαθεί κι ο πατέρας του που το έψαχνε έταξε (πού;) πως αν το βρει θα φτιάξει ένα άγαλμα έτσι όπως θα το δει την πρώτη στιγμή. Το παιδάκι βρέθηκε την ώρα που έκανε την ανάγκη του κι έτσι - λέει - προέκυψε το άγαλμα! Ελάχιστα γνωστό (εγώ το έμαθα πολύ πρόσφατα και σίγουρα μετά την τελευταία επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες) είναι ότι υπάρχει κι ένα άγαλμα με κοριτσάκι που κατουράει! Πρόκειται για το Γιάνεκεν Πις (Janneken Pis) που όμως δεν είναι τόσο τουριστικό αξιοθέατο αφού βρίσκεται σε ιδιωτικό κήπο και το βλέπεις από μακριά.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Βρυξέλλες

Το Δημαρχείο στη Μεγάλη Πλατεία. Εντυπωσιάζει και με τον πανύψηλο πύργο του αποτελεί σημείο προσανατολισμού από πολλά σημεία της πόλης.
Το Βέλγιο είναι χωρίς κυβέρνηση από 13 Ιουνίου 2010. Όλο μετράνε τις μέρες, όλοι μιλάνε για το ρεκόρ (ξεπεράστηκαν οι 289 του Ιράκ, που όμως μόλις έβγαινε από πόλεμο - αν βγήκε δηλ.) κι όχι μόνο αυτό, το γιορτάζουνε κιόλας. Είναι από τα παράδοξα των ημερών. Η χώρα που φιλοξενεί την έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί κοντά ένα χρόνο τώρα να σχηματίσει κυβέρνηση γιατί αποτελείται από δυο τμήματα τα οποία θέλουν να διαχωριστούν. Κι εκτός των άλλων είναι κι αστείο πως αυτοί που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση των άλλων (βλέπε π.χ. Κοσυφοπέδιο) για τη δική τους χώρα μαλώνουν μεν, δεν χωρίζουν δε και συγχρόνως παρά το ότι δεν έχουν κυβέρνηση για 10 μήνες έχουν και νέο προϋπολογισμό και ο οποίος τηρείται και δεν ψάχνονται όπως κάποιες άλλες χώρες, που ξέρω, κι οι οποίες διαθέτουν ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Ραντεβού με την Εφορία

Έγραφα χθες πως ήρθε η άνοιξη και κάποιες - ευχάριστες - συνέπειες. Μια άλλη συνέπεια είναι κάθε χρόνο μαζί με την άνοιξη να έρχεται και το ραντεβού με την εφορία. Από τότε που καθιερώθηκε το σύστημα να είναι διαφορετική η προθεσμία κατάθεσης της δήλωσης ανάλογα με τον αριθμό του ΑΦΜ το πράγμα για μένα είναι στριμωγμένο στις ημερομηνίες, μιας και το ΑΦΜ μου λήγει σε 1. Έτσι πρέπει να μαζέψω όλη αυτή τη χαρτούρα γρήγορα, αλλά οι υπηρεσίες μας καθυστερούν. Ακόμα π.χ. δεν έχω πάρει τις βεβαιώσεις αποδοχών. Είναι 4 τον αριθμό, μια από το σχολείο που ανήκα τελευταία (κι απ' το οποίο πληρώνομαι) στην Ελλάδα και μια από το εδώ γραφείο για μένα κι άλλες τόσες για τη Μαρία. Ε, απ' όλες αυτές μόνο μία είναι στα χέρια μου, ενώ μετά από τηλεφωνήματα έμαθα πως κι οι άλλες στην Ελλάδα είναι έτοιμες οπότε τις μάζεψε η Ειρήνη κι όταν πάω την άλλη βδομάδα θα είναι έτοιμες. Μου μένει της Μαρίας απ' το Μόναχο. Όχι τίποτα, αλλά θα κλείσουν τα σχολεία και τι κάνω μετά!

Άνοιξη, Οριστικά και Αμετάκλητα

Το ότι ήρθε η άνοιξη το έγραφα πριν μερικές μέρες. Γιατί επανέρχομαι σήμερα; Για μερικές φωτογραφίες του Μονάχου απ' την Παρασκευή κι από σήμερα. Απ' τη χθεσινή εκδρομή - δεν θα αποκαλύψω πού - επιφυλάσσομαι. Στην αρχή είναι ο μονόπτερος. Το ξέρω ότι τον έχω ξαναβάλει, αλλά είναι πάντα όμορφος. Και μιας και την μέρα εκείνη ο καιρός ήταν μάλλον κρύος και συννεφιασμένος, ο κόσμος ήταν ελάχιστος (έως ανύπαρκτος). Αλλά αυτές οι συνθήκες ήταν που ευνοούσαν και μια όμορφη φωτογραφία!

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ολλανδία, Ζέελαντ 2

Ένα βίντεο με μύλο. Μια, όσο το δυνατό, αίσθηση απ' το γύρισμά του, οπτική και ακουστική.
Όπως έγραφα χθες, φεύγοντας απ' το Αμβούργο προς τις Βρυξέλλες, δεν ακολουθήσαμε τον κανονικό (γρήγορο) δρόμο αλλά πήγαμε από τα Ζέελαντ και στο δρόμο κάναμε (άλλη) μια παράκαμψη και μπήκαμε σε ένα χωριό για να δούμε έναν μύλο από κοντά. Ιδού λοιπόν μερικές απόψεις του μύλου που λέγαμε. Φάγαμε αρκετή ώρα να ψάχνουμε πώς να τον πλησιάσουμε. Γιατί τον βλέπαμε μεν, αλλά έπρεπε να μπούμε σε στενά για να φτάσουμε σε κατάλληλο σημείο που να τον βλέπουμε καλά ολόκληρο κι όχι πίσω από κάποια σπίτια αλλά και να μπορεί να βγει φωτογραφία. Δεν είχαμε ξαναδεί μύλο από κοντά. Από μακρυά είχαμε δει μερικούς κάποιες φορές κι είδαμε κι άλλους αργότερα, αλλά άλλο πράγμα να τον βλέπεις και να τον ακπούς δίπλα σου, και να γυρίζει κιόλας.

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Ολλανδία, Ζέελαντ

Φεύγοντας από το Άμστερνταμ και κατευθυνόμενοι προς Βρυξέλλες είπαμε να δούμε γιατί τις λένε "Κάτω Χώρες" αυτές. Και για να το δούμε, δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος από το να περάσουμε από την Ζέελαντ, τη γη της θάλασσας (κι αν το όνομα σας μπλέκει και σας θυμίζει τη Νέα Ζηλανδία, καλά κάνει, αφού οι Ολλανδοί, αποικιοκράτες παλέποτε, έχουν βάλει το χεράκι τους στην υπόθεση). Εκεί που λένε οι Ολλανδοί πως κάθε πόντο γης τον έχουν πάρει από τη θάλασσα. Πρόκειται βασικά για νησιά πολύ κοντά με τη στεριά ή και ενωμένα λιγάκι μ' αυτήν. Τη διαδρομή αυτή την κάναμε δυο φορές με απόσταση μερικών χρόνων - 5, όχι πολλών. Η βασική διαφορά ήταν πως η τεχνολογία αυτά τα χρόνια προχώρησε πολύ. Τεχνολογία υπήρχε και την πρώτη φορά: χάρτες τυπωμένοι από τους μεγάλους ειδικούς του είδους Γκουγκλ και Μισελέν (ναι, η εταιρία που βγάζει λάστιχα για τα αυτοκίνητα έχει ένα εξαιρετικό σάιτ με χάρτες και μπορείς να πάρεις οδηγίες για μετάβαση από ένα μέρος σε άλλο σχεδόν οπουδήποτε). Αλλά τη δεύτερη είχαμε αυτά τα καταπληκτικά μηχανάκια που σου μιλάνε και σε καθοδηγούν. Έτσι την πρώτη φορά λίγο γιατί την ώρα που φύγαμε πέσαμε σε μεγάλη κίνηση (με τις ώρες στο δρόμο) λίγο γιατί δεν στρίψαμε στην σωστή έξοδο βρεθήκαμε από λάθος σε ένα δρόμο στο άσχετο. Δεν ζημιωθήκαμε, μιας και ήταν ένα πανέμορφο χωριουδάκι και τότε είδαμε πως αυτά που υπήρχαν στο Άμστερνταμ (την πρωτεύουσα σα να λέμε) υπήρχα και σε μικρά χωριά: Ποδηλατόδρομοι, κανάλια (και δεν μιλάμε για τα τηλεοπτικά), γέφυρες που ανοίγουνε όπως αυτή της φωτογραφίας. Και φανάρια όχι μόνο στο δρόμο αλλά και στα κανάλια.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Άμστερνταμ Συνέχεια

Αρκετά είπα χθες για το Άμστερνταμ, έχω γράψει και για τις συγκοινωνίες του, αλλά έχω μερικές φωτογραφίες ακόμα και λέω να τις παρουσιάσω σήμερα. Μια πρώτη φωτογραφία από κεντρικό δρόμο, απέναντι από το Δημαρχείο. Κόσμος πάει κι έρχεται.

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Άμστερνταμ

Μπορεί οι καλοκαιρινές μας διακοπές,  εδώ στα σχολεία της Γερμανίας, να είναι λιγες, αλλά ενδιάμεσα της χρονιάς υπάρχουν αρκετές. Για τη μια βδομάδα διακοπές που είχαμε το φθινόπωρο είπαμε να πάμε προς τις Βρυξέλλες. Είχαμε σκεφθεί διάφορους τρόπους για μετάβαση και καταλήξαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτοκίνητο. Αλλά μιας και τα χιλιόμετρα ήταν αρκετά είπαμε να μοιράσουμε το χρόνο μας και να συνδυάσουμε τις Βρυξέλλες με άλλη μια πόλη, εκεί κοντά. Διαλέξαμε το Άμστερνταμ το οποίο είχαμε επισκεφθεί για λίγες ώρες παλιότερα, μας είχε αρέσει κι είπαμε να το καλοδούμε. Φτιάξαμε μια διαδρομή σχεδιασμένη και ζυγισμένη στα δικά μας μέτρα και πράγματι όλα πήγαν πολύ καλά. Για τις μέρες της παραμονής μας στο Άμστερνταμ ζητήσαμε τη βοήθεια της Πένης. Κόρη φίλου, τέλειωσε το Μετσόβειο κι έκανε το μεταπτυχιακό της στη Ολλανδία (τελικά ήταν στο Ρότερνταμ) της έστειλα ένα μήνυμα κι η απάντηση ήταν εξαιρετικά κατατοπιστική και πολύτιμη. Θα την παραθέσω στο τέλος για κάθε ενδιαφερόμενο. Τι να πω. Ένα ευχαριστώ είναι λίγο. Εγώ δεν θα μπορούσα να βοηθήσω έτσι κάποιον αν μου ζήταγε πληροφορίες για το Μόναχο!

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Ήλιος

Το ότι οι βόρειοι λαοί εκστασιάζονται από την παρουσία του ήλιου δεν είναι κάτι καινούριο. Το ότι στους κατοίκους του Μονάχου επίσης αρέσει ο ήλιος, το έχω ξαναγράψει. Και μάλιστα πως αγαπούν την ηλιοθεραπεία κάθε εποχή. Σκεφτείτε λοιπόν τι έγινε το Σαββατοκύριακο που ο ήλιος έλαμπε κι η θερμοκρασία έφτασε τους 25 βαθμούς! Για παράδειγμα στη γνωστή καφετέρια "Τομπόζι". Βρίσκεται στην Οντέονσπλατς, κι έχει καρέκλες σε στυλ θέατρο, σε παράλληλες σειρές, κι όχι καφετέριας γύρω απ' τα (λιγοστά είν' η αλήθεια) τραπεζάκια! Οι καρέκλες λοιπόν αυτές, προφανώς ήταν γεμάτες με κόσμο που ατένιζε τον ήλιο και την Τεατίνερκιρχε!

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Τρένα Εμπορικά

Σταθμός(;) στον οποίο οργανώνονται τα φορτηγά βαγόνια σε συρμούς. Στο βάθος φαίνονται ο Ολυμπιακός Πύργος και τα γραφεία της Μπεεμβέ, καθώς κι ο πύργος της τηλεφνικής εταιρίας Ο2 στα δεξιά..
Σήμερα έχει γενέθλια ο γιος μου. (Ε, δεν έχει γενέθλια όποια όποια μέρα! Την ίδια μέρα με τον Κολοκοτρώνη. Ναι, ναι το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Όλοι οι μεγάλοι μαζί. Ε, είναι κι η κόρη του Νίκου, αλλά ας μην επεκταθούμε, για μεγάλους μιλάμε)! Έτσι, προς τιμήν του θα υπάρξει έκτακτη δημοσίευση. Να του πω χρόνια πολλά από δω και να του αφιερώσω αυτό τη δημοσίευση με θέμα τα τρένα που (αν τη διαβάσει) θα του αρέσει, πάντα του αρέσουν θέματα τεχνολογίας.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Διαμαρτυρία

Μια πρωτότυπη διαμαρτυρία έγινε στην πλατεία Φικτουαλίενμαρκτ στο κέντρο του Μονάχου. Ήταν μια διαμαρτυρία για την κατανάλωση κρέατος απ' ότι κατάλαβα! Δυο κοπέλες ήταν ξαπλωμένες γυμνές και πασαλειμμένες με κόκκινη μπογιά και χαρτί από πάνω που περιέγραφε το "εμπόρευμα". Σκεπασμένες με νάιλον μεμβράνη για να μην κρυώνουν, μέσα σε κάτι σαν κούτα που ήταν το στρώμα τους, μαζεμένες έμοιαζαν με πραγματικό σφαχτό.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Εφημερίδες της Γερμανίας

Από τα παλιά καλά (ή κακά) χρόνια είχα ακούσει κάποια ονόματα γερμανικών εφημερίδων, όπως και κάποιων άλλων χωρών. Πόσες ξένες εφημερίδες ξέρουμε, αλήθεια, στην Ελλάδα; Μια δυο από κάθε χώρα, αν δεν κάνω λάθος. Και, τουλάχιστον για τη Γερμανία, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Γιατί πόσες νομίζετε πως είναι οι εφημερίδες παγγερμανικής κυκλοφορίας; Ελάχιστες. Προσπαθώντας να κάνω μια καταμέτρηση, κάποια στιγμή διαπίστωσα πως αυτές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού! Επίσης, αν το δούμε λίγο καλύτερα, αυτές δεν βγαίνουν σε μια πόλη αλλά η κάθε μια έχει διαφορετική έδρα. Και τα δυο είναι νομίζω συνέπεια από το γεγονός πως στη Γερμανία κυκλοφορούν πολλοί τοπικοί τίτλοι. Και ο Γερμανός προτιμά την εφημερίδα της περιοχής του κι όχι αυτήν που έρχεται από ένα σοφό κέντρο. Σε πλήρη αντίθεση δηλ. με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα όπου υπάρχουν 10 - 15 τίτλοι πανελλαδικής κυκλοφορίας και όλοι είναι με έδρα την Αθήνα (οι τίτλοι της Θεσσαλονίκης έχουν ουσιαστικά εκλείψει, πέρα απ' το γεγονός πως δεν ξέρω να είχαν ποτέ πραγματικά πανελλαδική κυκλοφορία).