Τέλος Έργων

Θυμάστε που έγραφα για τα έργα που γίνονταν στην αυλή μου, στο (Ολυμπιακό) χωριό; Που άρχισαν τον Απρίλη και θα τέλειωναν τον Αύγουστο; Κι είχαν τον ατέλειωτο; Ε, λοιπόν επιτέλους τέλειωσαν. Δηλαδή δεν τέλειωσαν ακριβώς. Το εργοτάξιο διαλύθηκε, είναι καμιά δεκαριά μέρες τώρα, τα πράγματα μαζεύτηκαν, τρεις τρύπες έμειναν κι ένας πίνακας παροχής, εργάτες δεν φαίνονται, να θεωρήσω πως τέλειωσαν. Με τρεις περίπου μήνες καθυστέρηση. Ήδη απ' το τέλος του Οκτώβρη είχαν περιορίσει το εργοτάξιο κι είχαν μαζευτεί και μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε επιτέλους χωρίς εμπόδια.

Αλλά τα έργα αυτά καθ' αυτά δεν είχαν τελειώσει. Όλο και κάτι χρειαζόταν. Είτε ένας διάδρομος που είχε μείνει τελευταίος, είτε κάποιες τρύπες που δεν ξέρω γιατί μείνανε κι ήταν καλυμμένες με ξύλο είτε ακόμα και κάποιες αστοχίες στο πέρασμα των τούβλων οπότε και κόβονταν γύρω ο αρμός, έβγαινε το συγκεκριμένο τούβλο και ξανάμπαινε καινούριο (το πώς κρινόταν ότι ένα τούβλο δεν είναι σωστά στη θέση του δεν το ξέρω). Το γεγονός πάντως είναι πως τα έργα τράβηξαν τόσο πολύ σε μάκρος και βγήκαν εκτός προγραμματισμού. Από 5 μήνες στους 8, δηλ. 3 μήνες ή 60% επιπλέον χρόνος.

Πριν ένα χρόνο περίπου είχα τραβήξει μια φωτογραφία στην οποία τα γράμματα στο σταθμό του Μονάχου ήταν σβησμένα. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει.

Θα μπορούσε αυτό θα θεωρηθεί ένα τυχαίο περιστατικό που συνέβει μια φορά. Δυστυχώς, όμως, αυτός είναι ο κανόνας. Μπορεί να γκρινιάζουμε στην Ελλάδα για τα έργα που αργούν και δεν τελειώνουν και δεν τηρούνται οι προθεσμίες, αλλά το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Να δώσω άλλο παράδειγμα. Στο Σταθμό του Μονάχου άρχισαν να αλλάζουν τις κυλιόμενες σκάλες. Ξηλώνουν αυτήν που υπάρχει και τοποθετούν καινούρια από αρχής. Μια Δευτέρα λοιπόν, στις 4 Οκτώβρη είναι δυο σκάλες κλεισμένες με περίφραξη και μια πινακίδα πληροφορεί πως μέχρι τις 5/11 θα γίνουν εργασίες για την αντικατάστασή τους. Επιστρέφοντας λοιπόν απ' τις διακοπές, περιμένω πως θα είχαν τελειώσει. Αμ. δε. Η ταμπέλα είχα αλλαχτεί κι η ημερομηνία ήταν τώρα 10/11. Αλλά ούτε και στις 10 ετοιμάστηκαν. Αλλαγή της πινακίδας και τώρα γράφει στις 17. Επιτέλους, στις 16 το βράδυ έχουν δοθεί. Δεν χρειάστηκε άλλη παράταση πάνω απ' το 50% του αρχικού χρόνου. Το ότι στις 18 το βράδυ η μία ήταν ήδη χαλασμένη, ενώ στις 22 η δεύτερη το παραβλέπω, μιας και τις πρώτες μέρες που λειτουργεί το κάθε τι είναι που θα παρουσιάσει όποιο πρόβλημα υπάρχει. Εκείνο που δεν μπορώ να παραβλέψω είναι πως απ' τις 22 πήγε 30 για να φτιαχτεί (ελπίζω).

Στην επόμενη σκάλα η αρχική πινακίδα έλεγε πως θα δοθεί σε χρήση στις 15/11. Το 15 έγινε 22 και το στις 22 άλλαξε σε 26. Στις 26 το βράδυ γίνονταν οι τελευταίες ρυθμίσεις κι παραδόθηκε σε χρήση. Και βέβαια στις 29 δεν λειτουργούσε να μην σπάσει κι η παράδοση κι ακόμα είναι εκτός λειτουργίας!

Το ίδιο και στα έργα στους δρόμους. Οι διορθώσεις στις πινακίδες ως προς τους χρόνους αποπεράτωσης είναι φανερές. Οι αρχές του 2010 γίνονται τέλος, αντί για το φθινόπωρο πάμε στην επόμενη άνοιξη και πάει λέγοντας. Ε, μ' αυτό το κόλπο, σίγουρα το όποιο έργο θα παραδοθεί τότε που λέει η ταμπέλα!

Το μόνο έργο που είδα να παραδίδεται στην ώρα του (ή μάλλον να αναγγέλλεται πως θα παραδοθεί στην ώρα του) είναι η επέκταση του μετρό. Η γραμμή 3 που χρησιμοποιώ επεκτείνεται κατά 2 χιλιόμετρα και 2 σταθμούς και αντί να καταλήγει εκεί που τελειώνει και η γραμμή 1 όπως τώρα, από 12/12 θα φτάνει μέχρι το σταθμό του προαστιακού του Μόσαχ. Από πέρυσι που το είχα πρωτοδιαβάσει έλεγε για φέτος το Δεκέμβρη κι απ' ότι φαίνεται έτσι θα γίνει. Και δεν νομίζω να έχει πάρει παράταση μιας και η προηγούμενη προέκταση (απ' το σταθμό στο Ολυμπιακό χωριό) έγινε το 2008.

Α! Μην αδικούμε τα πράγματα. Και στις περιπτώσεις που ανακοινώνεται ότι την τάδε μέρα θ' ανοίξει ένα κατάστημα πώς γίνεται και δεν παρατηρούνται καθυστερήσεις.